Preek 6de zondag van Pasen, B
Eerste lezing: Handelingen 10, 25-26, 34-35, 44-48
Evangelie: Johannes 15, 9-17
In de eerste lezing horen we hoe het evangelie, die goede boodschap van bevrijding waar Jezus zijn leven voor heeft gegeven, zich langzaam maar zeker verder over allerlei landen verbreidt. Het is een boodschap die werd verstaan en waar men hoop uit putte. Men begreep dat God zich bekommert om iedere mens, niemand hoeft slaaf te zijn van zijn verleden, zelfs de mens die een foute keuze heeft gemaakt mag op Gods barmhartigheid rekenen. Maar die verbreiding van het evangelie gaat zeker niet zonder problemen, zowel intern in eigen kring als extern in de samenleving. Want Je kunt idealen hebben, maar de werkelijkheid is vaak weerbarstig.
In de eerste lezing zie je hoe leerlingen van Jezus met de beste bedoelingen toch tegenover elkaar komen te staan, elkaar soms zelfs verwijten maken. Want hoe ga je om met dromen en idealen. Je zult als geloofsgemeenschap regels en afspraken moeten maken. Liefst in de geest van Jezus. Maar dan?
De tijd van Pasen toont ons de worsteling die de kerk en elke christen steeds weer voert met haar idealen in onze weerbarstige werkelijkheid.
Centraal in de H. Schrift staat dat God mensen tot bevrijding wil brengen. Bevrijding van geweld, bevrijding van slavernij, bevrijding van honger en armoede, van vooroordelen en onverdraagzaamheid. Zonder die bevrijding is het geen leven. En in de geest van de bijbel moeten we werken aan een wereld waarin die bevrijding voor iedereen werkelijkheid wordt. Dat was het ideaal van Jezus en van de jonge kerk.
Maar de Schrift maakt ons ook duidelijk, dat die vrijheid alleen mogelijk is door: elkaar vrij te laten, ruimte te geven en te respecteren en door te zien wie je naaste is. De enige weg om onze wereld werkelijk te veranderen is de weg die Jezus ons is voorgegaan: mensen accepteren zoals ze zijn.
In het evangelie wordt gesproken over God die liefde is, een God die barmhartig is. Wanneer je met liefde en barmhartigheid naar iemand kijkt, dan zie je heel andere dingen, dan wanneer je met haat of afgunst of onverschilligheid naar iemand kijkt. Een liefdevolle blik ziet wat iemand werkelijk wil en bedoelt, ziet kansen en mogelijkheden voor tollenaars en zondaars, zet vooroordelen aan de kant en geeft mensen ruimte om te leven. Ruimte om hun leven in te richten zoals ze zelf denken dat het goed is. Dat is de vrijheid waar de H. Schrift over spreekt.
Johannes 15, 09-17
Maar je mag zo ook met liefde en barmhartigheid naar jezelf kijken. En weten dat je zelfs na het maken van verkeerde keuzes nieuwe kansen krijgt, een nieuw begin mag maken. Een bevrijdende gedachte die we danken aan Gods goede geest die we met Pinksteren mogen ontvangen.
Amen.
Deze afbeelding wordt veelvuldig gebruikt op het internet, maar er lijkt geen kennis te zijn van het origineel en kunstenaar. Zij die dat wel hebben worden uitgenodigd dit met ons te delen, zodat wij dat hier kunnen vermelden.
Petrus bij Cornelius in Caesarea
Toen Petrus aankwam, liep Cornelius hem tegemoet en viel hem te voet om hem te aanbidden. Maar Petrus richtte hem op en zei: ‘Sta op, ik ben ook maar een mens.’
Petrus opende zijn mond en zei: ‘Nu weet ik zeker dat God geen aanzien des persoons kent, maar dat iedereen, ongeacht het volk waartoe hij behoort, Hem welgevallig is als hij godvrezend is en gerechtigheid doet.
Petrus was nog aan het woord toen de heilige Geest neerdaalde op allen die naar zijn toespraak luisterden. De besneden gelovigen die met Petrus meegekomen waren, stonden versteld, omdat de gave van de heilige Geest ook over de heidenen was uitgegoten; want zij hoorden hen in talen spreken en God verheerlijken. Daarop zei Petrus: ‘Niemand kan toch het doopwater weigeren aan deze mensen, die evenals wij de heilige Geest ontvangen hebben?’ Hij gaf opdracht hen te dopen in de naam van Jezus Christus. Daarna vroegen zij hem enkele dagen te blijven.
Jezus: de ware wijnstok
Met de liefde die de Vader Mij heeft toegedragen, heb Ik jullie liefgehad. Blijf in die liefde met Mij verbonden. Als je mijn opdracht ter harte neemt, zul je in liefde met Mij verbonden blijven, zoals ook Ik de opdracht van mijn Vader ter harte heb genomen en met Hem in liefde verbonden blijf. Dit alles heb Ik jullie gezegd om jullie deelgenoot te maken van mijn eigen vreugde, en zo jullie vreugde volkomen te maken. Dit is mijn opdracht: dat jullie elkaar liefhebben met de liefde die Ik jullie heb toegedragen. De grootste liefde die iemand zijn vrienden kan betonen, bestaat hierin dat hij zijn leven voor hen geeft. Mijn vrienden zijn jullie, maar dan moeten jullie ook doen wat Ik jullie opdraag. Voor Mij zijn jullie geen dienstknechten meer: een knecht heeft geen begrip van wat zijn meester doet. Vrienden noem Ik jullie, omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb vernomen, aan jullie heb meegedeeld. Niet jullie hebben Mij uitgekozen; nee, Ik heb jullie uitgekozen en Ik heb jullie de taak gegeven eropuit te gaan en vrucht te dragen, vruchten die blijvend zijn. Wat je de Vader ook vraagt in mijn naam, Hij zal het je geven. Dit draag Ik jullie op: dat je elkaar liefhebt.
Goede Doelen Week / Vastenactie
De Digidulfke uitgave april 2024 is uit
Kerstboodschap 2023 Mgr. Gerard de Korte
Kerstverhaal: Teken aan de hemel
Benoeming nieuwe pastoor-deken Felie Spooren
Facebook
Twitter