Kies uw kerk

Preek van de week

Preek van de week bij de eerste zondag van de veertigdagentijd-4/5 maart 2017

In de woestijn werd Jezus op de proef gesteld
en Hij moest van stenen brood maken.
Maar Hij antwoordde;'De mens leeft niet van brood alleen,
maar van ieder woord dat van God komt'.
( naar Matteüs 4,1-11)

Overweging bij dit zondags evangelie

De veertigdagentijd neemt je mee naar de woestijn, veertig dagen lang.
Misschien zal het je zwaar vallen, zodat je aan jezelf begint te twijfelen.
Misschien zul je onzeker worden over de goede bedoelingen
van de mensen rondom je, of zul je je afvragen of God nog wel van je houdt.
Vertrouw dan op Hem, net zoals Jezus!
Hij wil met je gaan, door het duister van de nacht naar het licht van Pasen.
Hij wil je reisgezel zijn en je laten ervaren dat Hij woorden van liefde
in je hart fluistert en dat Hij je telkens 'nieuw leven' geef!

Onkruid wieden
De aarde , een prachtige tuin in het begin door God aangelegd, waar alles goed was.
Maar waar is die prachtige tuin nu?
De aarde lijkt wel veranderd in een woestijn, op zoveel plaatsen woedden oorlogen,
 conflicten en zijn aanslagen.
Maar die mooie door 'hovenier' God aangelegde tuin van het begin is niet enkel een beeld
voor onze aarde, maar voor ieder mensenhart.
Elk mensenhart zou eigenlijk moeten lijken op die prachtige tuin van het begin, maar...
ook een mensenhart kan een woestenij worden, als deze niet onderhouden wordt.
De Vastentijd is dé periode  om van ons hart weer die mooie tuin te maken,
snoeien, maaien, dode bloemen eruit, evt. sproeien, en... schoffelen voor dat hardnekkige onkruid!
Onkruid in de tuin van ons hart...wat is dat nu weer?
Onze missers, minder goede gewoontes, conflicten, onvriendelijkheid, oneerlijk, oordelen,
kwaadspreken, roddelen, ontevreden, mopperen, ondankbaar - het zijn geen bloemen maar hardnekkig onkruid,
en dat onkruid is ongewenst, maar lastig te verwijderen.
Wie geniet van een verwaarloosde  en onverzorgde tuin vol onkruid?
Niemand toch?! God ook niet!
Dus gaan we flink schoffelen in de tuin van ons hart, om dit bijzondere onkruid te verwijderen
daarvoor is een speciale 'geestelijke' schoffel nodig: dat is vergeving vragen aan God en mensen
én beterschap beloven,dat werkt onkruidverdelgend.
Als dat opruimen gebeurt is in de tuin van ons hart, is er weer ruimte voor nieuwe aanplant.
Rode rozen; voor liefde in ons hart, witte rozen; voor onschuld en zuiverheid,
viooltjes; symbool van nederigheid, Jezus was zelf nederig en dienstbaar.
Plant een paar zonnebloemen; ze zijn altijd op de zon gericht, krokussen;die nu overal verschijnen;
deze staan voor blijdschap, nieuw hoop; de lente.
Sneeuwklokjes die we ook nu zien; doen ons aan vrede denken, voor verder in het seizoen hortensia's;
speelsheid, een beetje speelsheid hoort bij ons geloof, een hulst; symbool van vreugde en licht.
Als er ook nog sleutelbloemen in de tuin van je hart staan, geef je anderen meerdere kansen,
net als God doet.
En... natuurlijk een Mariahoekje; roosken zonder doornen, een violette zoet,
 een bloemken blauw in 't koren, en 'n  lelie reine.
Als we deze bloemen, die allemaal deugden en goede christelijke gewoontes symboliseren,
in onze 'hartetuin' planten en goed verzorgen, herkent God die tuin die Hij in het begin had aangelegd.
Heeft Hij weer een plekje waar Hij graag met ons spreekt en wandelt.
Tot slot, nog een plantje dat helemaal past in deze tuin; het vergeet-mij-nietje,
 om God en onze medemensen niet te vergeten.
We hebben veertig dagen om van ons hart weer een mooie tuin te maken, God heeft iets met mooie tuinen,
in het begin legde Hij er een aan voor ons.
 En Jezus verscheen na zijn dood aan Maria Magdalena ook in een tuin, want zij dacht zelfs dat Jezus de tuinman was!
( Wiljan Domen)
 

Archief preken