Preek van de week

Preek van de week voor de derde zondag van de Veertigdagentijd in het jaar 23 en 24 maart 2019
Iemand had in zijn tuin een vijgenboom staan die nog nooit vrucht had gedragen.
Hij wilde hem laten omhakken, maar zijn dienaar zei:'Laat mij de grond eromheen eerst nog eens omspitten.'
( naar Lucas 13,6-9; Lees ook Lucas 13,1-9)

overweging bij dit zondagsevangelie

Hak die boom om, of laat hem dit jaar nog staan?

In dit evangelie van Lucas komt een heel belangrijk probleem ter sprake, als mensen worden getroffen door tegenslag,
ziekte, dood, schade of door welk noodlot dan ook, komt er nogal eens als eerste reactie naar boven:
'God, waarom moet mij dit nou overkomen? Waaraan heb ik dat verdiend?
Een reactie die te begrijpen is, lijden, ziekte en dood komen dikwijls onverwacht en ongewenst.
Ook in dit evangelie, brengen mensen Jezus slecht nieuws: Tiran, heerser Pilatus, heeft in opdracht een aantal mensen laten ombrengen,
omdat ze tegen de Romeinen waren, mensen die zo'n lot ondergaan, moeten wel gezondigd hebben was het oordeel van toen.
Jezus reageert daarop fel, en roept nog een ander tragisch gebeuren in herinnering, nl. het instorten van de Siloam toren in Jeruzalem,
waarbij achttien mensen omkwamen; 'Denken jullie dat zij de enige zondaars in de stad waren'? vraagt Jezus,
'Als God alle zondaars zo zou straffen wie zou er dan nog leven'??? Tot twee keer toe zegt Hij: 'Als gij niet tot bekering komt,
zult gij op dezelfde manier omkomen'. 'Op dezelfde manier', dat wil zeggen: zonder het te begrijpen, blijven steken in vertwijfeling.
"Als gij u niet bekeert...' Bekering, niet van een religieuze ommekeer, maar in de betekenis van 'vanuit een andere geest leven',
een andere manier van tegen dingen aankijken,een andere mentaliteit, een andere wijze van denken.
Er rekening mee houden dat God ook tot ons komt in de ziekte en pijn van mij en onze medemens, in de armoede van zovele,
in het verdriet en ellende van zovele vluchtelingen en daklozen die nergens welkom zijn, in de troosteloosheid van wie getroffen wordt
door tegenslag na tegenslag.
Maar als jezelf of een ander door een ongeneeslijke ziekte wordt overvallen, komt toch de vraag op: Waar heb ik dit aan verdiend?
Waar is God, ik wil het nu toch wel eens even aan hem voorleggen, sommigen worden boos op God, ook al weten we dat Hij niet de schuld ervan is, maar op wie moet we anders boos zijn?
Wellicht zal Hij mij vergeven, want zijn eigen Zoon heeft toch ook op een kwaad moment geroepen: 'Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?'
En toch is God degene die met mij meetrekt, Hij veroorzaakt het lijden niet en neemt het ook niet weg, maar blijft aan mensen heel nabij, in het lijden en zelfs tot in de dood.
God komt tot mij in goede, maar ook in minder goede dagen, de vraag is hoe ga ik om met zijn komst, heb ik oog en hart voor mijn medemensen,
of blijf ik liever blind en doof voor de pijn van anderen?
Over die vragen vertelt Jezus in dit verhaal de prachtige parabel van de onvruchtbare vijgenboom, en zoals altijd moet ik me afvragen
wie ik ben in dit verhaal.
Ben ik misschien zoals die vijgenboom die zegt: 'Ik trek het me niet aan dat er vruchten van mij verwacht worden, het enige wat telt,
is dat ik het goed maak, sta hier lekker in de zon en in goede grond, en de vogels zitten op mijn takken, meer hoeft het niet te zijn'.
Ben ik echt zó en breng ik geen vruchten voort? De vruchten van liefde en vrede, hulp en delen, van inzet voor elkaar en voor onze wereld.
Breng ik goede vruchten voort, of is er geen oogst?'Hak die boom om, want hij brengt toch niets op', wordt al snel geoordeeld.
Jezus ziet het anders: eerst de grond eromheen omspitten, en dan mest erop, misschien zitten er dan volgend jaar vruchten aan.
Jezus geeft steeds weer kansen, wil telkens opnieuw hoopvol beginnen, drie jaren al was de vijgenboom onvruchtbaar, gelukkig krijg ik
in deze veertigdagentijd weer een kans.
( preken.be + embe)
*******************************************************************************************************************************

Gebed
Goede God, mijn weg naar Pasen is een vallen en opstaan.
Ik vergeet waarnaar ik onderweg ben, ik verlies de moed en zie het niet meer zitten.
Help mij dat ik iedere dag genoeg moed krijg om niet op te geven, genoeg licht om verder te gaan.
Geef mij een metgezel die mij helpt, en doe mij voor een ander een helper zijn.
En laat mij straks de vreugde ervaren te mogen delen in de overwinning van Christus op al wat negatief is,
en met Hem U te verheerlijken in deze tijd en in eeuwigheid.
( Abt Gerard Mathijssen osb)