Preek van de week

Preek van de week voor de tweeëndertigste zondag door het jaar 9/10 november 2019
'De God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob
is geen God van doden maar van levenden', zei Jezus.
'Want voor Hem leven ze allemaal.'
( naar Lucas 20,37-38)

overweging bij dit zondags evangelie

Leven na de dood...
Niet alle Joden aanvaarden het geloof in een leven na de dood, de Sadduceeën ontkenden het.
Zij vormden in Jeruzalem de klasse van hogepriesters, zij waren nog meer dan de Farizeeën, de ware tegenstanders van Jezus.
Zo geloofden zij niet in de verrijzenis want dat stond niet in de boeken van Mozes, zij geloofden enkel wat daarin stond.
Zij voelden zich bedreigt door Jezus en gaan met Hem de discussie aan over de verrijzenis, ze willen van Hem de verklaring
hoe het dan gaat met een vrouw die zeven echtgenotes had, van wie is zij de vrouw bij de opstanding uit de doden?
Alsof de menselijke verhoudingen gewoon doorgaan voorbij de dood, het antwoord interesseert  hun eigenlijk niet,
de bedoeling is Jezus voor schut te zetten, en zo te bewijzen dat wat Hij zegt eigenlijk onzin is!
Jezus doorziet echter hun opzet en geeft een duidelijk en tegelijk vaag antwoord, Hij zegt dat het leven na de dood
helemaal anders is dan het leven ervoor, maar hoe het zal zijn dat weet niemand, dat ligt in de hand van God.
Lucas schrijft dat Jezus deze keer niet in beelden of vergelijkingen spreekt, want Hij weet dat beelden vlug een eigen leven gaan leiden,
en mensen zich daaraan vastklampen. Jezus geeft een positieve boodschap: Hij spreekt over een totaal andere wereld,
een wereld met andere vervullingen waar de aardse noden en behoeften niet meer bestaan, een wereld van God en vol van God.
Over het hiernamaals kunnen we slechts in menselijke beelden spreken, niemand van ons kent het, en nooit is er iemand teruggekomen,
om ons te vertellen hoe het er is, rijstepap met een gouden lepeltje, klonk het in een versje van vroeger.

Leven na de dood, veel mensen hebben het er moeilijk mee, hoe leven we nu verder na de dood? Sommigen zeggen:'Een mens leeft verder in de herinnering van anderen.' Een volgende zegt:'Een mens leeft verder door alles wat hij of zij heeft gezegd en gedaan, in wat er wordt nagelaten.
Veel mensen zoeken het leven na de dood in het aardse leven, wat begrijpelijk is, want verder kun je niet kijken, zegt men.
Ofwel de uitspraak die je geregeld hoort:'Er is nog nooit iemand teruggekomen.'Het hiernamaals zoals het ook wel genoemd wordt was voor onze Germaanse voorouders het Walhalla, waar ze overvloedig konden eten en drinken, de Indianen droomden van eeuwige jachtvelden, de Romeinen van eeuwige rust, en de Egyptenaren gaven hun overledenen ook van alles mee voor een verder 'menselijk' leven.
Het maakt duidelijk dat geloof en hoop op het hiernamaals niet alleen tot het christendom behoort.
Allerheiligen en Allerzielen zijn pas voorbij, we hebben onze overledenen herdacht, mensen die we voor altijd met ons meedragen.
Deze keer gaat Jezus daar dieper op in: hij bevestigt het geloof in de verrijzenis,'de Heer is geen God van doden, maar van levenden,
want voor God zijn allen levend', zegt Hij. Voor God zijn we dus nooit echt dood, nooit afgeschreven of vergeten.
We kunnen sterven als mens, en mensen kunnen ons vergeten, maar voor God blijven we leven, ook al zijn we gestorven,
zo doelde Jezus ook op Abraham, Isaak en Jacob, zij waren allang overleden, maar voor God leven zij nog altijd.
Dat betekent: God laat ons niet over aan de dood, er wacht voor eenieder een nieuw leven, al weten we niet hoe dat zal zijn.
En waarom zou ik me dan niet door God laten verrassen?  Zegt mijn diepste levensgevoel niet dat het zo zal zijn?

God draagt zorg voor het werk van zijn handen, geen mens is er voor niets geweest,
en God zal elk mens tot zijn recht laten komen, niemand wordt door God in het leven geroepen voor de dood.
Hij wil aan elk mens onvergankelijk leven schenken, ons lichamelijke aardse leven is eindig, maar onze ziel sterft niet!
Op het snijpunt van dood en leven, is er altijd pijn van het moeten loslaten en machteloosheid, daarom is het zo sprekend dat Jezus iets zegt
over die menselijke gehechtheid...Hij lijkt te willen zeggen: er is onomstotelijk toekomst, mits je die toekomst waardig bent,
dan mag je delen in mijn verrijzenis. Geloven in een leven na de dood is niet meer of minder dan geloven in de liefde van God.
( preken.be + embe)
************************************************************************************************************************************

Gebed
Kon ik dat maar geloven, God
dat al wie op U vertrouwt eeuwig zal leven
omdat ook Uw liefde eeuwig is.
Het zou mijn angst om het leven los te laten alleszins kleiner maken.
En wellicht zou het ook ruimte creëren om met heel mijn hart lief te hebben
en zo mee te bouwen aan die andere wereld waar U de Vader van zijt.
Laat mij daarom groeien in geloof, God en in liefde.
( Erwin Joos)
********************************************************************

Sint Maarten

Romeinse soldaten hadden een rode mantel om, Maarten had ook zo'n rode mantel om toen hij een bedelaar tegenkwam.
Hij wilde de arme niet voorbij gaan, Maarten geloofde met jeugdig enthousiasme, 'Ik was naakt en jij hebt Mij gekleed!'
Dat schoot door zijn hoofd in de nacht en hij zou zelfs dromen dat God in die zwerver schuil gaat.
De helft van de mantel had Maarten zelf betaald, de andere helft was van de Romeinse staat.
Dus scheurde hij de mantel in tweeën en gaf zijn eigen deel aan de arme.
De mantel maakte Maarten tot soldaat, maar hij wàs geen soldaat, hij was een avonturier uit Hongarije, op reis in Frankrijk.
Hij werd bisschop in Tours, tegen wil en dank, uitgeroepen door het volk.
Maarten was monnik, een mens die zich liet raken door de ellende van een medemens, en die dat geraakt-worden als een wenk van God ervoer.
Maarten was een heilige, maar zijn rode mantel maakt hem tot militair.