Kies uw kerk

Preek van de week

Preek van de week voor de zondag van de Sacrementsdag 3 juni 2018

Sacramenstdag Best 2018

Beste parochianen,
Laatst sprak  ik iemand wiens moeder nog niet zo lang overleden was. Die vertelde me dat zij en haar broers en zussen nog vaak gingen wandelen op de plek waar vroeger hun huis gestaan had. Dan is het net of ons moeder er nog een beetje bij is zei ze.
Wat vandaag in het evangelie verteld wordt deed me aan dat verhaal denken. Verteld wordt van Jezus’ laatste avondmaal met zijn vrienden. Hij wil hen, die laatste keer samen aan tafel een aandenken geven. Geen groepsfoto maar een aandenken dat nog sprekender is. Hij neemt brood in zijn handen en zegt: neem dit brood en eet ervan, dit is mijn lichaam voor u. Jullie moeten met elkaar hetzelfde doen wat ik nu heb voorgedaan.

De ouderen onder ons stammen nog uit een merkwaardige traditie. Ik kan me herinneren dat ik als student bij de norbertijnen s’morgens de mis mocht dienen. Dat was dan in plaats van studie, dus ik was er vaak. Onder in de kelder, de crypte heette dat.
Ik geloof wel dat ik dat toen met veel devotie deed,  maar ik ben toch blij dat er aan die individuele viering een einde gekomen is. Eucharistie had vanaf de oorsprong iets van samen..daarom is het mooi dat we vandaag, de dag dat we de instelling van de Eucharistie vieren hier met velen samen zijn. en juist dat Samen heeft in de loop van de geschiedenis veel deuken opgelopen. Het mooiste teken van Gods verbond werd vaak een hele particuliere devotie van de priester en een enkeling. Je kon het trouwens niet verstaan ook. Uit die tijd stammen uitdrukkingen als: Mis lezen, de mis doen, en de gewoonte om steeds meer missen te doen. Ik geloof het dat was Jezus ooit bedoelde.  Het ging hem denk ik niet om die individuele devotie van de Mis lezen, maar veel meer om een samen vieren, een samen herdenken, “jullie moeten met elkaar hetzelfde doen wat ik nu heb voorgedaan”?.
Sommige dingen zijn te kostbaar om helemaal uit het leven te bannen.Wat te denken van het mooie gebruik om in dit van oudsher klompendorp de houtkrullen van de klompenindustrie te kleuren en er een figuur mee te leggen. Degenen die vanochtend bij de kerk vertrokken zijn met de processie hebben het kunstwerk met eigen ogen mogen aanschouwen.
En het herdenken van Odulphus, patroon van onze parochie met deze processie, zoals ook Stavoren, Hemelum en Bakhuizen. En binnenkort een kinderprocessie van een orthodoxe kerk uit Eindhoven.

Een mooi gebruik om zo, net als vandaag, in de voetsporen van de Oirschotse  en Bestse missionaris van noord Nederland te gaan staan. Zo krijgt een processie iets van een betekenisvolle bezinningstocht, waarbij we ons laten inspireren door Odulphus. Plechtiger misschien dan wat de parochiaan vertelde over de wandeling langs het huis waar haar moeder woonde, maar met dezelfde intentie.
Dat we net als die familie en nu in de voetsporen van Odulphus, een plek opzoeken waar we Jezus’ nabijheid beter voelen. Dat we dingen doen die ons aan Jezus herinneren. Het gaat om ons samenzijn, bijeenkomen in zijn naam. Breken en delen. En natuurlijk kan dat buiten de muren van de kerk worden voortgezet zoals hier, maar ook...het alledaagse leven in zijn stijl. Brood zijn  voor elkaar, teken dat we elkaar broodnodig hebben.

Amen.

 

Archief preken