Kies uw kerk

Preek van de week

Preek van de week voor het eerste weekend van de advent 1 en 2 december 2018

Preek van de week voor het eerste weekend  van de advent 1 en 2 december 2018
'Zorg ervoor dat je niet versuft raakt door de zorgen van het leven.
Blijf te allen tijde waakzaam en bid dat je kracht zult hebben om rechtop te staan voor de Mensenzoon.'
( naar Lucas 21,34.36)

overweging bij dit zondags evangelie
Wees waakzaam

Lucas beschrijft in zijn evangelie van vandaag tijden van angst, spanning en geweld,
hij schrijft dit vanuit zijn eigen ervaringen met de onrust uit zijn tijd, het is dan kort na het jaar 70.
Je proeft in zijn woorden dat er pas verschrikkelijke dingen gebeurd zijn, en dat is ook zo, er was paniek, radeloosheid, schrik en spanning.
Want het bezettende Romeinse leger is als een alles vernietigende golf over Jeruzalem gegaan,
zelfs de hoogste tempel moest het ontgelden en werd met de grond gelijk gemaakt.
Dat moet een dramatisch gebeuren zijn geweest, ook voor de nog jonge kerk van die dagen, Lucas heeft gezien wat zoiets allemaal kan aanrichten.
Hij wil zijn mensen bemoedigen, en zegt:'Laat je niet uit het veld slaan, blijf vastberaden uitzien naar bevrijding', hij houdt Jezus voor ogen,
die zegt:'Er is toekomst voor jullie, voor jou, voor de wereld, je verlossing is nabij; er is geen reden tot wanhoop'.
Want:'God laat je niet in de steek, integendeel, hef je hoofd omhoog', zegt Jezus, en Hij voegt daar uitdrukkelijk nog aan toe:'Wees altijd waakzaam'.
En waarom moet ik altijd waakzaam zijn? Omdat God niet alleen met Kerstmis komt, nee, Hij wil opnieuw geboren worden in de stal van mijn hart, elke dag weer.
Altijd roept Hij op tot hoop, tot vertrouwen, want in zijn levensvisie ben ik niet zomaar overgeleverd aan de machten van de duisternis,
omdat ik, met God in mij, zelf de toekomst mede bepaal.
Tegen mensen die in de duisternis zitten zegt Hij:'Kijk, er komt licht, zie je het niet? Je verlossing is nabij!'
Maar ieder van ons moet deze woorden maar vertalen naar zijn eigen leven toe, want u en ik maken van alles mee, met genoeg reden tot zorg en angst.
Als je soms hoort wat mensen allemaal moeten meemaken waar ze machteloos tegenover staan, dan heb je daar geen antwoord op.
Maar toch: we zijn niet geroepen tot angst en ontmoediging, maar tot hoop en leven.
Want God komt elke dag, elke dag is Hij onder ons en laat Hij zijn Licht stralen in de chaos van deze wereld.
Hij is onder ons in de bloemen en kaarsen van meevoelende mensen in onze vriendschap, en ook als ik mijn handen uit de mouwen steek om zelf naar Zijn woorden en daden te leven, om mijn geloof en hoop nooit op te geven, om er te zijn voor anderen en bereid te zijn te helpen waar nood is, om te leven en te geven in Zijn naam.
Laat ik me niet opsluiten in de ellende van deze tijd, of in mezelf, maar beschikbaar en ontvankelijk blijven.
Zoals elk jaar zet de advent mij aan tot de vraag, waar ik mee bezig ben, en wat is dan mijn antwoord?
Ben ik enkel nog bezig met mezelf, of is er nog licht in mijn hart?
Laat ik me opjagen tot hebben en houden, tot nog meer van alles en groter? Tegen die roes, die bezitterigheid, daar kan ik me tegen verzetten. Er is toch zoveel meer waar ik iets aan kan doen als ik, zoals Jezus mij vraagt, mijn hoofd hef om rond te kijken en te luisteren naar Zijn woorden en daden, zodat ik mijn hart kan openen voor God en mijn medemensen.
Laat ik daar in deze aanloopperiode voor kerst werk van maken: dat ik in mijn doen en denken waakzaam ben voor de komst van de Heer, en verlangend blijf uitzien naar het Licht van Gods liefde.

Er bestaat een oude Joodse legende: grootvader vertelt deze aan zijn kleinzoon; aan een Romeinse stadspoort zit een blinde bedelaar, die wacht en wacht en wacht...en deze bedelaar is de Messias. Op wie wacht hij dan opa?
De oude man legt zijn hand op het hoofd van zijn kleinkind en zegt: Op jou mijn jongen!
Dan pas wordt het echt advent voor je, als je beseft dat de Messias wacht op jou, heel persoonlijk op jou!
( preken .be + embe)
********************************************************************************************************************************************

God zelf spreekt over Geloof, Liefde en Hoop
Geloof
, dat verwondert me niet.
Ik ben overal zo zichtbaar aanwezig, in de zon, en de maan en de sterren aan de hemel
en in 't gewemel van de vissen in de rivieren, en in alle dieren, en in het hart van de mens, zegt God.
In alles wat boven en onder is ben ik zo luisterrijk aanwezig, dat geloof, zegt God, in mijn ogen geen wonder is.

Ook Liefde, verwonder me niet zo, zegt God.
Er is onder de mensen zoveel verdriet, soms niet te troosten, dat je toch ziet hoe mensen elkaar helpen.
Je zou een hart van steen moeten hebben...nee, liefde. zegt God, dat verwondert me niet.

Maar wat me verwondert, zegt God, dat is de Hoop, dat is verwonderlijk!
Dat die arme kinderen zien hoe alles gaat en dat ze geloven dat het morgen beter zal gaan,
dat ze zien hoe het er vandaag eraan toe gaat en dat ze geloven dat het morgenvroeg beter zal gaan.
Dát is verwonderlijk!
En het verwondert Mijzelf.
( Charles Péguy)

 

Archief preken