Kies uw kerk

Preek van de week

Preek van de week voor zevenentwintigste zondag door het jaar 07 en 08 okt 2017

Preek van de week voor de zevenentwintigste zondag door het jaar

'De steen die de bouwlieden hadden afgekeurd, is juist de hoeksteen geworden', zei Jezus.
'Het koninkrijk van God zal gegeven worden aan een volk dat de vruchten ervan voortbrengt.'
( naar Matteüs 21,42-43)

overweging bij dit zondag evangelie

Jezus nodigt ons uit om zijn droom van een rechtvaardige en mensvriendelijke  samenleving
stap voor stap uit te bouwen.
Je moet daar geen hoeksteen van worden, laat dat maar aan Jezus over.
Maar wat Jezus wel van ons vraagt, is dat je doet wat je kunt om je christen-zijn te vertalen
in concrete dienstbaarheid en in gedeelde vreugde.
Durf daarom te kijken in het diepste van het hart van je medemensen.
En misschien ontdek je dat je Zijn naam waar kunt maken door er te zijn voor anderen,
zomaar, net zoals Jezus er wil zijn voor jou.

Wat is de hoeksteen van je leven?
In de parabel van de wijngaard en de hoeksteen, zit het verhaal van Gods teleurstelling, en deze is nog steeds gaande.
God, die de aarde bedacht heeft als een plaats waar het goed is voor iedereen.
Een plek om in gerechtigheid te leven, een plaats waar ieder mens kan bouwen aan zijn eigen toekomst, van geluk in zijn leven.
De vraag is maar: welke bouwstenen wil je gebruiken: bezit, prestatie, comfort, of vriendschap, liefde, saamhorigheid?
Maar mensen neigen er steeds weer toe, de wereld en andere mensen als hun bezit te beschouwen.
In mijn hedendaagse wereld leggen geduld, goede wil en een uitgestrekte hand,
het vaak af tegen een opgestoken vinger of een gebalde vuist.
En mensen die het anders willen, die wel geduld en liefde blijven geven, worden al snel de wijngaard uitgezet ,
want zulke mensen zijn lastig.
Voor de mensen die wel willen blijven geloven in de mooie plannen van God met zijn wijngaard, is in deze wereld maar weinig plaats.
Dat zien we dan ook met Jezus gebeuren, sommige 'bouwlieden' verwerpen God heel bewust in hun leven,
anderen kunnen aan God geen plaats meer geven,
 zij laten de 'hoeksteen' liggen omdat ze Hem geen plaats meer geven in hun bouwplan van het leven.
Ook nu nog wordt Jezus door de 'bouwlieden' verworpen omdat zijn levenswijze en levenswaarden
 niet beantwoorden aan de aspiraties van de moderne mens.
Dat is het droevige slot van het lied van de wijngaard, van het verhaal van de pachters, de hardheid van de wereld,
lijkt steeds weer te winnen van het geduld en de liefde van God.
Als ik een betere wereld wil opbouwen, dan zal ik weer moeten beginnen met God als hoeksteen te plaatsen.
Daarop moet ik dan de stenen plaatsen van gerechtigheid, liefde geduld, vergeving.
Vooral in deze stormachtige tijd heb ik God nodig, zijn beloften kunnen richting en zin aan mijn leven geven.
Hij is de hoeksteen van mijn bestaan, ik ben door Hem aanvaard, en zijn liefde is eeuwig en trouw.
Hij roept mij op om zinvol en moedig te leven.
***********************************************************************************************************************
Ik wil eindigen met een moderne parabel.
Een spin leefde tevreden in haar web totdat iemand zei: 'De wereld veranderd, je moet het oude prijsgeven,
je moet gaan veranderen, alles wat niet dient moet je opruimen'.
De spin ging direct aan de slag en controleerde haar web, maar geen enkele draad was overbodig,
ze schenen allemaal nodig te zijn voor de vangst van haar prooi.
Ze zocht en zocht verder totdat ze tenslotte een draad vond die kaarsrecht naar boven liep.
Overbodig dacht ze, dus weg daarmee, zij beet die schijnbaar nutteloze draad door en...
haar hele web stortte in elkaar.
Het was de draad waaraan haar hele web hing.
Zo kortzichtig en dom zijn wij mensen vaak ook en de gevolgen daarvan zien wij dagelijks.
Jammer genoeg zien wij het pas als het te laat is.

( preken.be)


***********************************************************************************************************************
Ter inspiratie
Het is donker om je heen, je bent het zicht kwijtgeraakt,
en je ziet geen hand voor ogen, geen weg om te gaan,
geen toekomst die oplicht, je hoop vervlogen.

Misschien wacht je al zo lang op nieuw licht in de ogen,
op inzicht en ruimte uitzicht, een woord dat je raakt,
een hand die je aanraakt, een nieuwe weg om te gaan.

God spreekt met mensen handen niet vies van slijk en modder,
stevige koele handen raken je met aandacht aan,
je gelooft wat er gebeurt, dan gaan je ogen open...

( Joyce Schoon)
 

Archief preken