Preek van de week

Preek van de week rond Veertigdagentijd en  Aswoensdag 2020

'Wanneer je barmhartig bent, loop er dan niet mee te koop.
En wanneer je bidt, ga dan je binnenkamer in en doe de deur dicht.
Je Vader, die in het verborgene ziet, zal het je lonen.'
( naar Matteüs 6,2.5-6)

overweging bij dit evangelie

Terug naar jezelf

Aswoensdag, het begin van de vasten ofwel veertigdagentijd, om je voor te bereiden op Pasen.
Bij velen roept dat op tot het zich beperken in eten en drinken, of in andere dingen zich matigen.
De veertigdagentijd is in bepaalde opzichten een trainingsperiode, een tijd om in vorm te raken,
en dan gaat het om mijn geloofshouding. Hoe bewust ga ik om met mijn geloof om toe te leven naar
Pasen, hét centrale feest in ons geloof. Het lijden en de dood van Jezus, zijn verrijzenis, zonder een
juiste en persoonlijke voorbereiding, kan het gebeuren dat ik me een buitenstaander voel, dat het mij niet raakt.
Ik richt me deze periode op de weg van Jezus, zijn gang naar Jeruzalem, zet je 'knop' om, om tot inkeer
te komen. Dat is best lastig, het is gemakkelijker om aan de 'levensvragen' voorbij te gaan, vragen als:
Wie ben ik nou eigenlijk? Van waaruit leef ik? Wat zijn mijn bronnen? Wie ben ik voor anderen? Wie ben ik voor God?
Het gaat over mijzelf en mijn innerlijke drijfveren, Jezus geeft daar handvatten voor vanuit drie invalshoeken.
Hij spreekt over het geven van aalmoezen, over bidden, en over vasten, maar dat zijn drie verschillende zaken,
maar in samen hang raken ze de kern van het leven, het zijn dan ook niet drie willekeurige activiteiten.
In de geloofsvisie van Jezus horen ze bij elkaar, het zijn drie terreinen die samen uitmaken hoe ik ben.
Achter die drieslag van; 'geven, bidden en minderen', schuilen nl. drie vragen: Wie ben je voor de ander? Wie ben je
voor God? Wie ben je in de verhouding tot jezelf? In de verbinding van die drie laat je zien wie je bent, waarvoor je staat.
'Aalmoezen geven' klinkt onder ons niet positief, maar het gaat om de vraag: Wie ben je eigenlijk voor de ander?
Ben je er wel voor de ander? Doe je er toe als het gaat om de zorgen in het leven van anderen die met minder moeten doen?
Aan 'bidden' kunnen we veel aspecten onderscheiden, bidden als vragen; er is natuurlijk veel te vragen, bidden als klagen;
stem geven aan al die gevoelens van onmacht en menselijk leed,  wat is er veel te klagen, bidden om draagkracht; dat je het
leven hoe zwaar en droevig als het soms ook is, kunt dragen. Al die aspecten hebben hun gelijk: Er is inderdaad veel te vragen,
te klagen en te dragen. In bidden gaat het uiteindelijk niet om de vraag wat je aan God hebt, maar gaat het ook over wie je
bent voor God, een vrager, klager of iemand die wil danken. In de 'vasten' ten slotte ontzeggen mensen zich bepaalde zaken,
ook daar zit inkeer en bezinning achter, het gewone vanzelfsprekende patroon doorbreken, om te gaan denken wat nu echt
van waarde is voor mij, en waarom dat is. Welke plaats hebben in mijn leven de mensen om mij heen, welke zijn de bronnen
van mijn bestaan, wat vormt en motiveert mij? Zo gaat het in de vasten niet om de vraag:'Wat laat ik staan?' Maar om
'wat ontdek ik eigenlijk over mijn leven, als ik iets laat staan?' Waar sta ik, hoe doe ik het? Het zijn dé vragen van bezinning én inkeer,
die ons vanuit het evangelie worden aangereikt aan het begin van deze veertigdagentijd.
( Eelke Ligthart,diaken + embe)
****************************************************************************************************************

Aswoensdag

Met Aswoensdag begint de vastentijd, tijd van rust en inkeer.
Vandaag erkennen we onze kleinheid, we roepen de naam op van God,
we verbranden ons verleden, we luisteren naar bevrijdende woorden,
we tekenen ons met as, en we krijgen een opdracht mee voor de komende veertig dagen.

Waarom vasten/minderen we veertig dagen?
Veertig verwijst naar de zwangerschap, veertig weken, zolang is er nodig om te groeien voor
een kindje geboren wordt, veertig jaren zwierf het Joodse volk door de woestijn, op weg naar het beloofde land.
In die veertig jaar brak de vrijheid door, Jezus bleef veertig dagen in de woestijn, en daarna brak zijn
eigenlijke geboorte door, daarna begon zijn openbaar leven.

En daarom krijgen we nu veertig dagen de tijd om te leren in zien, dat ons leven eindig is, kwetsbaar en kan breken,
maar dat toch de dood niet het laatste woord heeft.
Veertig dagen, omdat je niet zomaar geloven kunt dat liefde sterker is dan de dood, dat mensen uit de dood kunnen opstaan.