Preek van de week

preek van de week voor beloken Pasen tweede zondag in de Paastijd van het - B- jaar 7/8 april 2018

'Vrede, zei Jezus tegen zijn leerlingen.
'Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie'.
En na die woorden ademde Hij over hen.
'Ontvang de heilige Geest', zei Hij.
( Lees ook Johannes 20,19-31)

overweging bij dit zondags evangelie

De (on-)gelovige Thomas

Kunnen we de verrijzenis van Jezus zo maar voor waar aannemen?
Twijfels zijn in dit geval toch wel normaal?
Wanneer je nu mensen aanspreekt over de verrijzenis, dan krijg je toch meestal niet meer dan een schouderophalen
 of een meelijdend lachje van onbegrip als antwoord.
Ook voor mij, die toch aan het verrijzenisgeloof vasthoudt, valt het echt niet gemakkelijk om me voor te stellen wat ik nu eigenlijk geloof.
De apostel, de ik ken als de 'ongelovige' Thomas is deze keer in de hoofdrol in dit evangelie,
 hij toont aan dat dat niet alleen een probleem is van deze tijd..
Wat weten we eigenlijk over deze Thomas; Hij komt voor het eerst in beeld als Jezus' vriend Lazarus op sterven ligt,
ze gaan op weg naar Jeruzalem, alwaar gevaar dreigt voor Jezus leven.
Thomas zegt dan:'Laat ons met Hem meegaan om samen met Hem te sterven.'
Ken ik dergelijke impulsieve en overtuigde uitspraken ook niet uit mijn eigen leven, zo van,
 voor die persoon of dat karwei zet ik me volledig in zonder het vervolg te kennen.
Iedereen kent zulke situaties uit zijn leven, zo ook Thomas die dingen in twijfel brengt en onzeker wordt.
Bij het Laatste Avondmaal toen Jezus zei: 'Jullie kennen mijn opdracht en weten waar ik heen ga'.
Waarop Thoms zegt ( wat de andere waarschijnlijk ook dachten): 'Heer, wij weten niet waarheen Gij gaat, hoe zouden wij dan de weg kennen'?
Alles wat hij had gepland om samen met Jezus te doen, stort op die avond in , wat voorheen zo vanzelfsprekend was en helder was,
is nu troebel en onmogelijk geworden.

Ook voor mij als gelovige zijn er momenten waarop alles in vraag wordt gesteld en op losse schroeven komt te staan.
Heel je leven heb je geloofd en je geloofsbelijdenis uitgesproken, en plotseling krijg je het bericht datje ongeneeslijk ziek bent,
of dat een geliefd iemand sterft, of iets mislukt, waar door je geen uitweg meer ziet.
In een dergelijke situatie zegt Thomas in het evangelie na de de catastrofe van het kruis, en de verrijzenis de bekende woorden:
'Alleen als ik de wonden van de nagels in zijn handen zie, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik geloven.'
'Ik hoor de boodschap wel, maar het geloof ontbreekt me', zouden die woorden niet evengoed uit mijn mond kunnen komen,
omdat ze gewoon mijn eigen gevoelens weergeven.
Want het zijn juist de wonden in mijn leven die het mij zo moeilijk maken - al die kwetsuren, onrecht, ziekten, mislukkingen.
Waarom toch dat alles? Waarom God, waarom? Dat is vaak toch mijn luidste schreeuw om hulp!
Maar wanneer ik de verrezen Heer zie met zijn wonden, dan voel ik dat God niet voorbij gaat aan de open wonden in mijn leven, maar dat Hij ze mee draagt...
Dat Hij alleen de kracht heeft om die wonden te helen en zo tot bron van nieuw leven te worden.
Ook Thomas beseft dat, en daarom gaat het hem niet meer om begrijpen, neen, aan de wonden komt hij tot besef wie voor hem staat.
'Mijn Heer en mijn God!'nu wordt het hem duidelijk dat je de verrijzenis en de verrezen Heer niet kan be-'grijpen' en onder controle kan hebben,
zoals je ook de liefde niet onder controle kan houden.
'Zalig wie niet zien, en toch geloven', zei Jezus, voor mij betekent dat: Zalig zijn zij die niet denken dat ze de wereld
 en hun leven zelf onder controle hebben, maar op hoop en liefde van Jezus bouwen.
Thomas, goeie ouwe Thomas, zo herkenbaar en realistisch, hij is echt wel mijn tweelingbroer, hij is het beeld van de onzekere mens in deze tijd,
de mens die zich geen raad weet met lijden en met al wat mysterie is.
( preken.be + embe)
******************************************************************************************************************************************
Gebed
Mijn God ik zoek naar U, alwat ik ben is dorst naar U, Gij ziel van alle leven.
Gij God aanwezig in de tijden hier en overal, gezien gevierd als bron van leven.
Gij die met ons zijt vanaf de moederschoot; verhoopt, vermoed voorbij het graf, voorbij de dood.
Gij God de vonk die in ons brandt, als vuur niet te blussen, als leven niet te stuiten.
Gij die Uw naam in ons geschreven hebt, Uw wil Uw wet gegrift diep in ons hart.
Gij alle woorden ver te boven, in geen wet geen weet, geen waarheid uit te spreken.
Gij die genoemd wordt de eeuwen door met lieve namen: Vader, liefde, Trouw.

( Peer Verhoeven)