Preek van de week

Preek van de week voor de tweede week van de Advent – zaterdag en zondag 5/6 december 2020.

Johannes verkondigde een doop van bekering.
'Na mij komt iemand die krachtiger is dan ik', zei hij.
'Ik heb jullie gedoopt met water, maar Hij zal jullie dopen met zijn Geest.'
(naar Marcus 1,4.7-8)

overweging bij dit zondags evangelie

Goed nieuws uit de woestijn
Dat verwacht je niet zo direct: 'Goed nieuws uit de woestijn.' Want bij woestijn denk je al gauw aan:
hitte, droogte, gebrek aan water en waar weinig leven is, een onvruchtbaar gebied, kortom extreme
en vaak dorre omstandigheden. Maar ook een plek van honger en dorst, weinig schaduw en gevaar van
verdwalen. In de Bijbel staat woestijn voor: het land van zondigheid en kwetsbaarheid, een plek waar
mensen het moeilijk kunnen hebben, en dat kunnen we allemaal in ons leven meemaken, we moeten er
doorheen om weer tot het volle leven te komen. Maar de Negev woestijn van Judea, waar dit verhaal
zich afspeelt is geen golvende zandvlakte zoals bijv. de Sahara in Afrika, maar een bergachtige en
grillige woeste rotswoestijn. In deze woestijn trekt Johannes de Doper rond, in de buurt van de Dode
Zee, de stad Jericho en natuurlijk de Jordaan. 'Baan een weg voor de Heer, en zorg dat Hij over rechte
paden kan gaan', zegt hij tegen zijn toehoorders. Maar volgens Johannes kan eruit die dorre, droge en
onvruchtbare woestijn, ook iets moois opbloeien nl.: 'Begin van een nieuw leven!', wat niemand eigenlijk
verwacht is toch mogelijk, ook in de woestijn zit leven, daarom: Goed nieuws uit de woestijn! En dat is
ook wat het woord 'evangelie' betekent:'Blijde of goede Boodschap, of "Goed nieuws". Ja, die Blijde
Boodschap is echt niet iets ouderwets of geschiedenis wat velen nog denken, nee, die is actueel en ook
van deze moderne tijd, alles wat we in ons menselijk bestaan mee kunnen maken komt erin voor!
De evangelist Marcus, waar we een jaar lang zijn verhalen van lezen, brengt ons deze keer naar het begin
van deze Blijde en goede Boodschap, met Johannes de Doper in de hoofdrol, hij is ook een profeet én bode
én bovendien een achterneef van Jezus. Johannes zegt dan ook:'Na mij komt Hij die sterker is dan ik,
ik heb u gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met de H.Geest, bekeer u.' Hij wijst zijn toehoorders en
ook ons op inzet voor elkaar en soberheid, zelf draagt hij geen chique kleren en gaat niet eten in een drie-
sterrenrestaurant, nee, hij draagt een eenvoudige woestijnmantel van kamelenhaar, en eet wat sprinkhanen
en wilde honig. Johannes is een goed nieuws brenger, hij steekt mensen een hart onder de riem, maar geeft
ze ook een opdracht mee; laat je dopen, kom tot inkeer en bekeer je, herzie je levenswijze en probeer een
nieuwe start te maken. Zelfs mensen die eigenlijk nergens meer op zitten te wachten, kunnen nog nieuwsgierig
worden bij de hoopvolle woorden van dit Marcus verhaal.'Begin van de Goede Boodschap van Jezus, zoon van God'
voor iedereen die wil luisteren, die de roepstem wil verstaan in onze tijd. Wil je God vinden; dan moet je je
innerlijke kronkelbanen die je onrustig maken, proberen recht te maken en om uit je 'sukkelstraatje' te geraken,
roept deze Adventstijd je op om tot een 'ommekeer' te komen en hobbels weg te nemen. Marcus spreekt over:
'De grote wachttijd', woorden die écht thuishoren in deze Advent. Onze wereld is nog onaf het wezenlijke moet
nog komen, we zijn nog steeds onderweg, niet als zwerver of avonturier zonder doel, maar als een pelgrim op weg
naar het Rijk Gods, dat eens zal komen mét onze inzet. Johannes zei: 'Bereidt de weg voor de Heer', maar wat
zou hij daarmee bedoelen? We beschikken toch al over een fantastisch wegennet, en toch zijn we nog nooit zó
vervreemd van elkaar geweest als nu, we vinden blijkbaar de weg naar elkaar niet meer, sluiten wegen af voor
vluchtelingen, of andersdenkende (kijk maar naar de huidige situatie),ook de wegen van arm en rijk lopen langs
elkaar heen. Loop ik ook aan anderen voorbij? Vele mensen zijn onderweg, zoekend naar een beter leven en
toekomst, maar ook eenzame, verdwaalde en verloren gelopen mensen, komt dit omdat wij ons hart voor elkaar
misschien gesloten hebben, en elkaar blijkbaar niet meer nodig hebben. De oproep van Johannes is ook nu nog
héél actueel, je eigen gebaande weg verlaten, want ook ík kan een 'wegbereider' zijn, niet over brede gebaande
wegen, maar over smalle paadjes die door weinigen worden bewandeld, en waar menige obstakels je kunnen
hinderen maar waar ik de handen uit mouwen kan steken om het paadje voor anderen beter begaanbaar te maken.
Deze Adventstijd nodigt mij ook uit om een stapje terug te doen, om opnieuw 'God met Zijn woord' op de voor-
grond te laten komen, je kunt het zegt Jezus, goed zijn, liefde en aandacht geven, vrede stichten  en beter
worden dan je nu bent.
(preken.be + Martien)
****************************************************************************************************

Gebed
Heer God,
We dromen van een andere, nieuwe wereld, een wereld waarin mensen andere wegen gaan,
waar de kronkelpaden van heb en zelfzucht, van onechtheid en alles moet maar kunnen,
verlaten worden. Waar mensen rechte wegen bewandelen van; menslievendheid, vertrouwen
in elkaar, lotsverbondenheid en meer aandacht en respect voor Uw schepping.

Geef dat we de moed kunnen opbrengen om eerst in ons eigen hart te kijken,
en dat we vervolgens durven in te gaan op de oproep van Johannes de Doper,
om proberen mee te werken aan een grotere waarachtigheid in ons leven.
*********************************************************************************

Vier kaarsen

Een verhaal om stil van te worden,
vier kaarsen branden op de Adventskrans.
Het was heel stil, zó stil dat te horen was hoe de kaarsen begonnen te spreken.
De eerste kaars zuchtte en zei: 'ik heet vrede, mijn licht straalt maar de mensen hebben geen vrede,
ze willen me niet,'zijn vlam werd steeds kleiner en doofde uiteindelijk uit.
De tweede kaars flakkerde en zei:'ik heet geloof en verandering, maar ik ben overbodig,
de mensen willen niets van God weten, het heeft geen zin meer dat ik nog brand.'
Een zuchtje wind blies de tweede kaars uit.
Zacht en bedroefd sprak de derde kaars:'ik heet liefde, maar ik heb geen kracht meer om te branden,
de mensen laten me links liggen, ze zien slechts zichzelf, niet de ander die vraagt om hun liefde.'
Het kaarsje flakkerde nog even op en doofde toen uit.
Toen kwam een kind en zag de Adventskrans.
Het zag de kaarsen en zei:'maar jullie moeten toch branden!'
Terwijl het kind begon te wenen, nam de vierde kaars het woord:'wees niet bang,
zolang ik brand kunnen we ook de andere kaarsen weer aansteken, ik heet HOOP!'
*******************************************************************************************

Gebedje

Lieve Jezus,
in deze Adventstijd denken we veel aan jou,
hoe jij bij ons kwam wonen.
Het is fijn omdat elk jaar opnieuw te vieren,
want met jou werd alles nieuw.
Wij zijn voor altijd dicht bij jou en bij God, onze Vader.