Preek van de week

Preek van de  week voor de tweede zondag van de veertigdagentijd 7 en 8 maart 2020

Jezus nam Petrus, Johannes en Jakobus met zich mee een hoge berg op.
Voor hun ogen veranderde Hij van gedaante.
Zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als licht.
( naar Matteüs 17,1-2)

overweging bij dit zondags evangelie

Een medaille heeft twee kanten, zo ook het leven van een mens, het heeft een zonnige kant
en een schaduw kant. Ons leven is een mengeling van licht en duister, van vreugde en verdriet.
Of om het in bijbelse taal uit te drukken: in elk leven zijn er dal-ervaringen en top-ervaringen.
De dal- ervaringen vormen dan de schaduwzijden in het leven, de moeilijkheden, de ellende,
de zorg en het leed, alles wat tegengaat en tegenzit; de top- ervaringen zijn de feestelijke dagen,
de deugddoende momenten, de vreugdevolle ervaringen, e.d. Het zijn de berg- ervaringen, de top- ervaringen,
de paradijs- ervaringen, die de zonnige kant maken in ons leven die we zo nodig hebben, die ons moed en kracht
geven om het monotone van het alledaagse bestaan wat op te fleuren. Geen mens houdt het uit wanneer hij enkel
teleurstellingen en mislukkingen dient te incasseren, er moet uitzicht zijn op betere tijden, uitzicht op iets anders
iets beters. Een mens kan veel aan, veel doorstaan en verduren, kan flink op zijn tanden bijten, zelfs een hele tijd,
als je in gedachte maar weet dat er ooit een einde aankomt, of nog uitzicht hebt op een goede afloop.
Een deugddoend weekend, even er tussenuit, of bijv. een gezellig feestje of een fijn gesprek bezorgen ons de kracht
om de dagelijkse gang van het gewone leven aan te kunnen. Drie dingen zijn in een mensenleven van groot belang:
een houvast, uitzicht of overtuiging, en een beetje warme genegenheid; m.a.w.: geloof, hoop en liefde.
Het evangelie van deze keer over de gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor, is erop gericht een uitzicht te
bieden, een straaltje hoop te brengen, een beetje moed te bezorgen, vooral eerst aan zijn leerlingen Petrus, Johannes
en Jakobus en uiteindelijk ook aan ons, mensen van deze tijd. Jezus had zijn leerlingen van tevoren vertelt over zijn
sterven aan het kruis, dat was schrikken, misschien hebben ze gedacht: 'Wie zijn we toch gevolgd'? 'Waren we
maar bij onze visnetten gebleven'! Jezus moest hen te hulp komen, moest een lichtje aansteken in de duisternis van hun
ontreddering. Het lijden waarover Jezus het heeft, is niet definitief, het is niet het laatste, de Mensenzoon zal,
na ter dood te zijn gebracht, verrijzen, de verheerlijking op de berg Tabor is daarvan een voorafbeelding. En zijn
leerlingen die werden geroepen en gezonden om Hem te volgen, zullen ook delen in diezelfde verheerlijking. Dit verhaal
wil duidelijk maken dat Jezus' leven en zijn verwerping niet uitloopt op een groot fiasco, maar op een verheerlijking
en dat het volgen van Jezus, mensen op een weg brengt die niet doodloopt, maar die voert naar uiteindelijke verheerlijking.
Hij wil mij hoop bieden, uitzicht, het alledaagse van het leven is niet een troosteloos einde. Om aan die verheerlijking
deelachtig te worden, moet ik, zoals Jezus, over mijn 'Witte Donderdag' en mijn 'Goede Vrijdag' en daar kan ik het
nogal lastig mee hebben. Op de berg Tabor wilde Petrus drie tenten bouwen om dat heerlijke verblijf met Jezus, Mozes
en Elia vast te kunnen houden, maar dat ging niet. Hij moest met Jezus terug afdalen naar het dal. En dat geldt ook voor mij,
ook ik ervaar ondanks alles dat het leven toch fantastisch kan zijn, zo'n top- ervaring, je zou het graag vasthouden, bewaren,
er een 'tent rond bouwen' maar dat is onmogelijk, ik heb zulke ervaringen nodig om in het 'dal' te overleven. We zitten in de
veertigdagentijd: tijd van inkeer, ommekeer, van anders leven en hopelijk verander ik in deze vastentijd ook zelf een stukje
van gedaante. In Jezus is God zelf zichtbaar geworden, God heeft een menselijk gelaat gekregen, ook door mij moet God een
menselijk gelaat krijgen: in en door mijn liefde, goedheid en trouw, kan God nabij komen aan medemensen die in een dal -ervaring
van hun leven zitten. Graag gun ik hen van harte zo’n “top-ervaring”?.
( preken.be + embe)
*****************************************************************************************************************

Bezinning

Als alles in je leven zo zonneklaar en normaal is geworden, dan wordt het tijd om te vasten.
Vasten wordt dan een loskomen uit dat alledaagse ritme en terug gaan naar de hartslag van het leven.
Vasten wordt dan een loslaten van aangeprezen levenswijzen en weer voelen waar het erop aan komt.
Vasten wordt dan een loswringen uit gedwongen contacten en vriendschappen sluiten die het hart raken.
Vasten wordt dan een losmaken uit een God-vreemde wereld en Hem zien in mensen om je heen.
Veertig dagen vasten doet ons weer verrijzen tot echt mens.
( Antoon Vandeputte)
*******************************************************************************************