Preek van de week

Door het jaar - zevenentwintigste zondag

'De steen die de bouwlieden hadden afgekeurd, is juist de hoeksteen geworden',
zei Jezus. 'Het koninkrijk van God zal gegeven worden aan een volk
dat de vruchten ervan voortbrengt.'
(naar Matteüs 21,42-43)

Overweging bij dit zondags evangelie Deze wereld, Gods wijngaard, met Jezus als hoeksteen

September is net voorbij, en oktober is nog maar een paar dagen oud, dé tijd voor de druivenpluk,
die nu dus volop bezig is.Vandaag lezen we in het evangelie van Matteüs, over een parabel van Jezus,
die Hij vertelde aan de leiders van het Joodse volk. En die ook over een wijngaard gaat, en dan
vooral over het gedrag van de pachters. Het gaat over een landeigenaar die een wijngaard aanlegt,
en deze met de beste zorgen omringt voor een goede oogst en vervolgens verpacht aan wijnbouwers.
Maar als de tijd van de druivenpluk is aangebroken, weigeren de pachters de opbrengst af te geven,
ze slaan helemaal door en martelen en doden de dienaren van de eigenaar en zijn zoon. Ze doen dit
om zich meester te maken van de erfenis, de wijngaard dus, een vreemde redenering, de arbeiders
zeggen: wij bewerken die wijngaard, dus is hij van ons! Hier brengt Jezus een typisch menselijke trek
aan het licht: de neiging om wat niet van ons is toch als onze eigendom te beschouwen. Dat blijkt wel
uit de manier waarop wij met de aarde omspringen, als 'werkers' in zijn wijngaard. Sinds het ontstaan
van de mens hebben ze bossen platgebrand voor eigen gebruik, héél veel diersoorten zijn door ons toe
doen verdwenen, vele gebieden zijn onleefbaar geworden en rivieren stinkend vervuild. Waar de mens
kwam, maakte hij zich direct meester van alles en moest al het andere leven, ook van mensen, zich naar
zijn wensen en grillen plooien. Maar de aarde (de wijngaard) is niet van ons, ze is ons alleen in bruikleen
gegeven en toch zijn wij met z'n allen vrolijk bezig deze leeg te zuigen, met alle gevolgen van dien voor de
komende generaties! Zo springt de mens met de aarde om, maar ook dikwijls met zijn medemensen, door de
eeuwen heen werden hele massa's mensen zonder meer opgepakt, hun leven werd gekaapt, en ze werden op
een boot gezet en als slaven verkocht op de slavenmarkten over de hele wereld. "Ik ben als blanke sterker
dan jij, dus jij als kleurling bent mijn bezit', zo was de vreselijke overtuiging van toen, en ook nu nog soms!
Een overtuiging die toen leidde tot slavernij, uitbuiting, vernedering, genocide, kortom moord op wereldschaal.
Op dit moment zijn deze gebeurtenissen weer erg actueel. Het gaat in deze parabel niet echt over een wijngaard
zoals we die kennen, maar over de wijngaard van God de Heer. Wat brengen wij erin die wijngaard van terecht?
En hoe gedragen wij ons in de in bruikleen gegeven Gods wijngaard van de wereld, zorgen wij vol liefde voor
de aarde of is deze aan ons onderworpen? Door onze hebzucht, bezitsdrang en 'ikke' gedrag, is ons milieu in
gedrang gekomen, het streven naar een nog hogere opbrengst van wat we zaaien, planten en geïnvesteerd hebben
in onze economie die altijd maar op volle toeren moet draaien, als het nu dan tijdelijk op een lager pitje, goed voor de natuur.
Onze aarde lijkt enkel een oord van plezier met onbegrensde limieten, daarom blijft de encycliek Laudato Si, van onze
paus Franciscus zo ontzettend actueel. Ieder mens bouwt zijn eigen toekomst hier op, bouwt aan zijn huis van zijn geluk
en zijn leven. De vraag is: welke bouwstenen wil hij daarvoor gebruiken: bezit, prestatie, comfort, of vriendschap,
liefde en saamhorigheid? En wat zal de hoeksteen zijn die alles samenhoudt? Een hoeksteen is altijd verborgen en toch
draagt hij het hele gebouw. Sommige 'bouwlieden' verwerpen God ( de hoeksteen) heel bewust in hun bouwwerk
( leven), anderen kunnen aan God geen plaats meer geven, zij laten de hoeksteen liggen, omdat ze Hem geen plaats
kunnen geven in hun 'bouwplan'. Ook in deze tijd wordt Jezus door de bouwlieden verworpen, omdat zijn levenswijze
en zijn voorbeeld niet beantwoorden aan de aspiraties van onze moderne mens. Als wij een betere wereld willen op-
bouwen, dan zullen we weer moeten beginnen met God als hoeksteen te plaatsen, en daarop de stenen plaatsen van
gerechtigheid, liefde, geduld en vergeving. Vooral in deze onzekere Coronatijd, hebben wij God nodig, zijn beloften
kunnen richting en zin aan mijn leven geven. Door de eeuwen heen heeft God aan ons mensen gevraagd om mee te
werken in zijn wijngaard, Hij heeft zijn schepping in onze handen gelegd. Hij vraagt ons ook om de vruchten van ons werk
niet alleen voor onszelf te houden, maar naar het voorbeeld van Jezus te breken en te delen. Zoals elke keer; waar sta
ik zelf in dit verhaal, leef ik voor mijzelf, voor mijn eigen genot, plezier en bezit, en heb ik ook geen aandacht voor de schepping,
of wil ik er ook nog zijn voor elkaar, en zeker voor de mensen in nood en ben ik zuinig op de natuur? Wil ik werken in de
wijngaard zoals Jezus mij dat heeft geleerd? Laat ik daar goed over nadenken en in mijn antwoord proberen Jezus' weg te gaan.
(preken.be + Martien)
*****************************************************************************************************************
Franciscus van Assisi

We vieren vandaag op Werelddierendag 4 okt. de patroonheilige ervan de H. Franciscus van Assisi.
Het gaat daarbij niet zozeer om zijn heiligheid, maar om zijn liefde en omgaan met de schepping.
Franciscus was een vriend van de dieren en van de natuur, hij had respect voor alles wat groeide en bloeide.
Hij vond ook dat erin elk tuintje wel plaats moest zijn voor 'onkruid', want ook dat behoort tot Gods natuur.
Waar hij kwam liep het volk uit, en net zoals bij Jezus hingen ook bij hem de gewone mensen aan zijn lippen,
zijn aanhang bestond dan ook uit het gewone volk, en niet uit mensen met aanzien en macht.
************************************************************************************************

Gebed van Franciscus

Heer, maak van mij een instrument van uw vrede:
zodat ik liefde verspreid waar men elkaar haat,
dat ik vergeef waar men elkaar beledigt,
dat ik verenig waar men strijdt,
dat ik de waarheid spreek waar dwaling heerst,
dat ik het geloof breng waar twijfel terneer drukt,
dat ik hoop wek waar vertwijfeling heerst,
dat ik Uw licht ontsteek waar duisternis is,
dat ik vreugde breng waar leed woont.

Heer, laat mij er naar streven niet dat ik getroost wordt,
maar dat ik troost breng,
niet dat ik begrepen wordt, maar dat ik  de ander versta,
niet dat ik geliefd wordt, maar dat ik liefheb.

Want wie geeft, ontvangt,
wie zichzelf vergeet, die vindt,
wie vergeeft, hem wordt vergeven
en wie sterft, ontwaakt ten eeuwige leven.
( H. Franciscus van Assisi 1182-1226
**************************************************

Natuur(heer)lijk


De natuur is een wonderlijk gegeven. Zo mooi om van te genieten,
zo heerlijk om tot rust te komen, zo boeiend om in te werken.
Veel mensen ontmoeten God in de natuur. Daardoor krijgt alles
een andere glans. De natuur is een kostbaar goed, ons zomaar
geschonken om er dankbaar van te genieten, maar ook om er zorg
voor te dragen. Als we meer oog hebben voor dat grote wonder,
zullen we ook sterker beseffen dat die natuur ook heel kwetsbaar is.
De Schepper van alle leven vraagt ons om er behoedzaam mee om te gaan,
zodat vele na ons ook nog van dat wonder kunnen genieten.
*****************************************************************
Zonnelied van Franciscus


Wees steeds geprezen God, Allerhoogste,
lof, eer en glorie en alle zegeningen.
Wees steeds geprezen God, allerhoogste,
want wij zijn allen uw lieve schepselen.
Gave van goedheid, mysterie van uw liefde,
gezegend wie Hem dienen in nederigheid.
Gij gaf de hemel met de heldere sterren
broeder Zon en zuster Maan,
Moeder aarde met velden, vruchten, bloemen, wolken en wind,
lucht en helder water.
Bron van Leven voor uw lieve schepselen:
geschenk van goedheid, mysterie van uw liefde!