Sinds 2008 werken er aalmoezeniers in de kerkgemeenschap van de Beerzen. Wat is een aalmoezenier eigenlijk? Vroeger kenden we aalmoezeniers voor speciale groepen, jongeren, gevangenen e.d. Geestelijken die door de week niet in een parochie werkten, maar zich met die groepen bezighielden. Toen Nederland nog een leger in Indonesië had, gingen er geestelijken mee om voor die militairen te zorgen. Hun taak was veelomvattend, want behalve artsen waren er nog geen andere hulpverleners (psychologen, maatschappelijk werkers e.d.). Later kwamen er ook legerpredikanten voor de protestante militairen en humanistisch raadslieden, legerrabbijnen en kortgeleden pandits en imams bij, zodat nu elke geloofsvorm eigen mensen kent. Als de legereenheid waar zij aan zijn toebedeeld in Nederland verblijft, hebben zij een kantoor op de legerplaats. Ze gaan mee op oefening, begeleiden soldaten in opleiding, in problemen (b.v. met een bepaald bevel), sterfgevallen, ziekenbegeleiding en diensten te velde, mogen gevraagd en ongevraagd advies geven. Gaat de eenheid op uitzending, dan gaat de aalmoezenier mee. Meer dan thuis, komen bij de militairen dan vragen rond gebruik van geweld, verbazing wat mensen elkaar aandoen (tijdens een oorlog mn.), heimwee (men is vaak 6 maanden van huis), begeleiding van sterfgevallen (bernbommen, beschietingen ed.), vooral ook voor de eenheid die achterblijft. Verder verzorgen zij daar diensten, soms voor katholieken, soms algemeen. Ze dragen een uniform, maar zijn duidelijk als aalmoezenier herkenbaar (geen wapen).
Aalmoezenier Paul Versteegh
