In deze Advent, in het nieuwe kerkelijk jaar, gaan we op weg naar het Kerstfeest met het evangelie van Mattheus. Komende zondag, de eerste adventszondag, is de kernzin van die tekst: ‘Wees waakzaam, want gij weet niet op welke dag Uw Heer komt’.
De Mensenzoon komt onverwacht, zorg dus dat je klaar staat en bereid bent, dat is de boodschap van die lezing. De grote vraag die wij ons dus aan het begin van dit liturgisch jaar mogen stellen is: ben ik er klaar voor? Of zijn er nog zaken die ik moet regelen? En dan vooral: is er nog iets dat ik goed moet maken, met andere mensen of met God zelf? Kan ik Hem zo onder ogen komen? Ben ik met mezelf in het reine?
Openen we ons hart en luisteren we naar de Schrift:
Door de stand van de zon zitten we in de donkere dagen voor Kerstmis. Maar daarnaast overheersen ook vaak gevoelens van donkerte, treurnis, somberheid en machteloosheid. De wereld van vandaag heeft behoefte aan licht, aan verlichting, letterlijk en figuurlijk. We willen daar even – in stilte – bij stilstaan. Ieder persoonlijk. Daarbij steken we een kaarsje aan. Een kwetsbare vlam van hoop en vertrouwen. Een onzekere vlam als teken van warmte, een vlam die donkerte verdrijft. Een vlam die roept om vrede; vrede in onze harten, vrede in de wereld.
Met deze intenties mogen wij het Kind in de kribbe verwachten. Zo maken we daar werk van. Wij willen Christus herkennen in deze tijd, in de vriend, de vreemdeling, in de mensen om ons heen. Wij willen in hen Gods engelen herkennen, zijn Boodschappers.
En… God wacht ook op óns, Hij kijkt naar óns uit.
Hij kijkt uit naar onze aandacht voor de schepping, aandacht voor onze naaste, zonder onderscheid...
De Barmhartige hoopt op ónze barmhartigheid.
Maken we het stil, keren we in onszelf.
Bidden we om licht dat lijkt gedoofd.
Waakzaam: dat is het tegendeel van lekker achterover leunen. Waakzaam zijn betekent uitkijken, op de uitkijk staan, dingen in de gaten hebben, op het puntje van je stoel zitten, vol verwachting zijn.
En dan zijn we precies waar we vandaag moeten zijn, want in het evangelie van komende zondag gaat het om niets meer of minder dan om waakzaam te zijn met betrekking tot de komst van God zelf.
In dat evangelie gaat het er om, dat je het komen van God herkent, en dat kan ook al vandaag de dag. Dat betekent dat je ogen en je fantasie zó aangescherpt moeten zijn, dat je Hem zelfs al kunt herkennen in het werk en de inzet en het spreken van mensen om je heen. Dáár moet je oog voor hebben, dáár moet je waakzaam, attent op zijn! Waakzaam zijn voor Gods komst: in mensen om je heen Gods engelen durven te herkennen!
Maar ook: waakzaam zijn voor mensen die roepen om God, hoorbaar of in stilte… God werkt immers met mensen. Wij zelf moeten Gods engelen zijn…
Het is geen hoop als je Hem al kunt herkennen in het werk, de inzet en het spreken van mensen om je heen. Dáár moet je oog voor hebben, dáár moet je waakzaam, attent op zijn.
Open waakzaamheid. Klaar om te ontvangen, niet krampachtig zoekend, maar je laten verrassen, open voor het onverwachte, bewust open voor wat komt.
Zijn onze ogen blind geworden. Hebben we de deuren van ons hart gesloten….? Open, zie en voel….
Niet onnadenkend en onwetend voorbijgaan aan de zorg en het leed van anderen, maar als waakzame mensen, ons adventsgeloof laten zien in tekenen van hoop die wij, mensen, elkaar aanreiken.
Adventswake 25 november
Klokken Sint Petrus 48
De Digidulfke uitgave november 2025 is uit
Groene kerk, teken de petitie!
ALLERZIELEN IN SPOORDONK
Facebook
Twitter