Preek van de week

Er kwam een melaatse op Jezus af, die Hem om hulp vroeg.
Hij viel op zijn knieën en zei: 'Als je wil, kun Je me rein maken, Heer.'
Diep ontroerd stak Jezus zijn hand uit en raakte hem aan.
(naar Marcus 1, 40-41)


Overweging bij dit zondagsevangelie

Hij stak zijn hand uit en raakte hem aan
In Jezus' tijd leefden veel zieke, gebrekkige mensen onder wie mensen met een huidaandoening buiten de gemeenschap,
omdat ze 'onrein' waren, en men bang was voor besmettingsgevaar.
En in die tijd dacht men bovendien dat hun ziekte of handicap een gevolg was van zonde en daarom uitgestoten werden.
Jezus doorbrak deze opvattingen en gang van zaken, en geneest een van de melaatsen die gedwongen was in een aparte groep te leven.
Hij geneest hem van zijn ziekte, maar Hij bevrijdt hem tevens van die andere pijn:
van het gevoel er niet bij te horen. Die zo genaamde nevenpijn is net zo erg of zelfs erger dan de kwaal of het eerste verdriet.
Ook vandaag worden mensen die - om wat voor reden dan ook - buitengesloten zijn van de samenleving gemeden of gepest.
Maar stel dat je zelf een van die mensen bent - je zou wel anders willen maar het lukt je niet - wat is het dan geweldig,
als er mensen zijn die je opzoeken, met je komen praten en gewoon luisteren naar jouw eigen verhaal en zich afvragen: hoe zou ik me voelen in zo'n situatie!
Wat doet het goed als zij je als medemens willen zien en je raken met hun hartelijk gebaar, in plaats van kletsen, vlug oordelen en je mijden.
Dit is een voorbeeld waar ook het evangelie van vandaag over gaat.
Niet het feit dat mensen anders zijn - ziek, anders geaard, gekleurd, arm, vluchteling, minder begaafd of verslaafd - is voor hen het ergste
maar wel dat zij om die reden er 'minder' bij horen, en dat maakt hun leven tot een hel.
Vaak zijn het ook nog personen met gezag, burgerlijk of kerkelijk, die met hun uitspraken alles nog wat opkloppen.
En wat doet Jezus? Wat gebeurt er in de ontmoeting met de melaatse?

Hij raakt 'diep ontroerd', staat er letterlijk, doordat die mens weggejaagd is, geen enkel contact meer mag hebben met anderen.
'Diep ontroerd'!, dat woord is belangrijk, want vandaar uit neemt zijn Blijde Boodschap vorm: die tederheid waarmee Hij de melaatse tegemoet treedt,
laat zien hoezeer Hij zich vereenzelvigt met die ander, hoezeer het Hem gaat om het hart van de mens, om wat er in die ander omgaat.
En dan breekt Hij met alle eerbiedwaardige wetten en regels uit het verleden over wat mag en niet mag,
 over wat rein en onrein is, en Hij raakt die mens aan, letterlijk.
Hiermee gaat Hij de grens over en doet wat niet gebruikelijk is: Hij gaat aan de kant van die arme buitengesloten mens staan.
Het is zijn ontroering, dan zijn aanraking en zijn gebaar van 'Ik sluit jou niet buiten, maar je hoort erbij', dat die mens geneest.

Wat doe ik? Geconfronteerd met de actualiteit van mensen om me heen, die ook -om wat voor reden dan ook- erbuiten staan, wat doe ik?
Wat doe ik ten opzichte van vluchtelingen, zwervers, buitenlanders of gehandicapten?
De goede boodschap van vandaag is, dat ook ik in staat ben mensen te 'genezen'.
Als mijn hart geraakt wordt wanneer ik zie, wat het betekent voor de ander om niet mee te tellen, en dan in actie kom,
al is het maar met een simpel gebaar: dan gebeuren er wonderen.
De ander wordt geheeld door de aanraking van iemand die laat voelen, dat je ook een mens bent, met verlangen om erbij te horen.
Ik heb Jezus niet meer bij mij als mens van vlees en bloed, maar Hem benaderen en Hem aanspreken kan nog altijd.
Als ik dat oprecht doe in gebed, mag ik erop vertrouwen dat Jezus ook door mij ontroerd kan raken
en ook Zijn hand kan uitstrekken om inderdaad mijn wézen te veranderen, ja te 'reinigen'.
Hij roept ons ook op, zelf Jezus te zijn voor anderen.
(preken.be + embe)

"Ik hoop dat je nooit hoeft te schreeuwen, van angst of honger of pijn.
Ik hoop dat je nooit hoeft te kijken, als je dochter brutaal wordt verkracht.
Ik hoop dat je nooit hoeft te zwijgen, omdat je eens zei wat je dacht.
Ik hoop dat je nooit wordt getreiterd, omdat je anders gelooft.
Ik hoop dat je nooit hoeft te huilen, als alles is weggeroofd.
Ik hoop dat je nooit hoeft te zien, dat het land onder je ogen verbrandt.
Ik hoop dat je nooit hoeft te smeken, om asiel in een veilig land.
Maar stel dat het zou gebeuren, dan hoop ik voor jou en voor mij,
op een land dat je zal omarmen en zegt: "Kom maar hier, je bent vrij".

( Joke Forceville, schrijfster, heeft veel contact gehad met vluchtelingen,
zij beschrijft de pijn van het niet-welkom-zijn, van het buitengesloten worden, opgesloten zijn in een AZC.)


Gebed
Gij,
die ons uw genezende hand reikt in Jezus onze broeder:
geef dat ook wij aan niemand voorbijgaan,
maar metterdaad gemeenschap stichten in ons doen en spreken
vandaag en alle dagen van ons leven. 

Amen