Preek van de week

Preek van de week voor de vierentwintigste zondag door het jaar 15/16 september 2018

Omdat Petrus furieus reageerde toen Jezus hem zei dat Hij veel zou moeten lijden,
wees Jezus Hem terecht:'Jouw gedachten zijn niet Gods gedachten, maar die van mensen.'
( naar Marcus 8,31-33)

overweging bij dit zondags evangelie

Wie ben Ik voor je?
Jezus wandelt met zijn leerlingen langs de noordelijke kust in de omgeving van Caesarea.
Plotseling vraagt Hij:'Wie denken de mensen dat Ik ben?' Gekke vraag, zou Jezus het niet weten?
Zou Hij zich veel aantrekken van wat 'ze' zeggen? En dan een tweede vraag:'Wat vinden jullie van mij?'
Net zoals wij zouden schrikken, deden ook zijn leerlingen dat voor zo'n persoonlijke vraag,
en ze doen wat de meesten van ons ook zouden doen: zich verstoppen achter de mening van anderen, geen eigen mening, dus niet te persoonlijk.
De mensen die Jezus volgen speculeerden erop wie Jezus wel kon zijn: Johannes de Doper, Elia of één van de grote profeten uit het oude verbond.
Maar Jezus wil niet weten wat de brede anonieme massa over Hem denkt, neen, Hij vraagt aan zijn beste vrienden en vriendinnen:
'en jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?'Jezus stelde die vraag in volle ernst, Hij wilde echt horen wat zij van Hem dachten.
Het waren tenslotte gewoon zijn vrienden en vriendinnen, arbeiders, ambachtslui en vissers, geen Vips of prominenten,
ook vrouwen, die alles hadden achtergelaten om Hem te volgen,omdat Hij hen ten diepste geraakt had en ze gefascineerd waren door zijn boodschap.
Ze voelden en dachten waarschijnlijk allemaal zoals Petrus, die zijn hart liet spreken en vol overtuiging zegt:'Gij zijt de Messias!'
Petrus beseft dat Jezus veel meer is dan wat de mensen zeggen, dat Hij 'de Zoon van de levende God' is.
De anderen dachten dat de Messias iemand was die hen moest leiden en bevrijden van de Romeinse bezetter, een Messias met wereldlijke macht dus.
Daar paste Jezus voor, omdat Hij zich voor een andere taak gezonden weet, Hij verbiedt zijn vrienden om er met anderen over te spreken, blijkbaar wil Hij zijn Messias zijn niet aan de grote klok hangen.
Jezus voert zijn leerlingen binnen in een geheim; Hij vertelde hun dat Hem in Jeruzalem lijden en de dood te wachten staat,
en die stad zou juist de voltooiing van het koninkrijk moeten plaatsvinden.
Jezus praat over ondergang en einde! Petrus snapt er helemaal niets van en zijn reactie is best begrijpelijk:
'Wat je nu zegt Jezus, dat kan toch helemaal niet, dat is onmogelijk'.
En dan krijgt hij van Jezus a.h.w. een draai om zijn oren, je zult maar satan, duivelsmens, genoemd worden.
'Je laat je leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil'.
Petrus begreep er niets van, begrijp ik hier iets van? Jezus was die beloofde Messias, die dienaar van God,
maar Hij was geen koning en wilde dat ook niet zijn, Hij moest niets hebben van dat triomfantelijke dat in Petrus woorden doorklonk.
Hij was dienaar van God door dienaar van de mensen te zijn, door zich dienstbaar te maken aan zijn boodschap, Gods boodschap,
en dat betekende concreet: zich dienstbaar stellen aan de mensen.
En Jezus trekt dat meteen door naar zijn leerlingen: wie  mijn volgeling wil zijn moet mij volgen door iets van zichzelf los te laten,
om iets voor anderen te betekenen, echt iets voor anderen over hebben kan best eens zeer doen, maar neem je kruis op.
Dat was heel wat anders dan Petrus in gedachten had, en ook wij, wij zetten Jezus ook vaak op een hoge troon, we noemen Hem Zoon van God.
Wat kan ik nu met dit evangelie? Misschien kan ik het beste in de huid van de leerlingen kruipen, en dan zal Jezus ook aan mij vragen: 'Wie ben Ik voor je?'
Kan ik daar echt een antwoord op geven zonder Bijbelse woorden te gebruiken?
Een antwoord wat iemand voor je betekent, is eigenlijk ook  een antwoord op hoe belangrijk die persoon voor je is,en welke plaats hij of zij mag innemen in je leven.
Vind je bijv. dat Jezus iemand is in wie je God bezig ziet en hoort, dan moet Hij een belangrijke plaats krijgen in je leven.
Maar waarom geloof ik in Jezus? In welke Jezus geloof ik? Vooral in de Jezus die wonderen kan doen en mij dus kan beschermen?
In de Jezus die het lijden ondergaat? Of in de Jezus die mooie verhalen kan vertellen?
God is volgens Jezus in de eerste plaats liefde en Hij wil er altijd voor mij zijn, dat betekent echter niet dat God als een mirakel ingrijpt bij mij, om mij te redden als het tegenzit, of dat God de natuurwetten doorbreekt, of mijn vrije wil even bijstuurt.
Een (be)dreigende God, een God die op miraculeuze wijze mijn gebeden verhoort en mij beschermt,... dat zijn beelden die ik moet loslaten. De evangelist Marcus geeft mij dit verhaal mee om mij te laten nadenken over wie God voor mij is.
( preken.be + embe)

************************************************************************************************************************************************
God,
Ook God is niet meer wie Hij was.
Ook God is niet meer wie men zei dat Hij was.
Ook God is niet meer hoe ik leerde dat Hij was.

Ik weet niet meer wie god is.
Hoe god is, waar hij is. En of hij er wel is.

Ik weet niet eens meer of ik God moet schrijven met een hoofdletter,
zoals je naar de Koning schrijft,
of gewoon met kleine letters, zoals van een zwerver.

Misschien is god wel een zwerver, die onderdak zoekt,
met in zijn rugzak als dat verdriet om alle dood en pijn.
God is niet meer zoals vroeger, zoals toen er nog niets aan de hand was.

Niemand heeft het erover, we zwijgen het dood.
Maar 'zonder' is alles anders.
God, wat anders.

( Marinus van den Berg)