Preek van de week

OVERWEGING VIJFENTWINTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR

Er zijn veel mensen, die moeite hebben met het evangelie van vandaag. Hoe kan het nou dat Jezus zo’n onrechtvaardige rentmeester, die alles doet wat God verboden heeft, zo prijst en in de bloemetjes zet? Daar deugt toch niets van, zou je zeggen. Je zou eerder verwachten -en dan was het ook veel begrijpelijker- dat Jezus aan het eind van het verhaal zou zeggen: jullie mogen nooit zoiets doen. Maar Hij zegt daarentegen: zo moeten jullie handelen: als die onrechtvaardige rentmeester.

Om dat goed te begrijpen moeten we ons realiseren, dat het om een gelijkenis, een parabel gaat. Jezus gebruikt die verhalen uit het dagelijkse leven om mensen iets meteen duidelijk te maken. Maar om een parabel goed te begrijpen, moet je wel het punt van vergelijking, het punt waar het om gaat, goed in de gaten houden. De rest is voorbeeld, aankleding.

En waar gaat het hier om: het zijn niet de onrechtvaardige dingen waarin we de rentmeester moeten navolgen. Het springende punt zit in het overleg waarmee hij handelt, de slimheid met het oog op de toekomst die hij aan de dag legt. Daar kunnen wij veel van leren, zegt Jezus. Die rentmeester is een kind van de wereld, die alleen maar op materiële dingen uit is. Maar hij doet dat heel planmatig. Eerst vult hij zijn zakken door fraude en als het aan het licht dreigt te komen, zorgt hij door middel van fraude, dat hij vrienden heeft die hem iets verplicht zijn. Zo’n kind van de wereld handelt slim en Hij voegt er met een verzuchting van spijt aan toe: de kinderen van het licht handelen meestal niet met zoveel overleg.

De kinderen van het licht, de christenen, zijn niet op materiële dingen uit: ze zijn uit op liefde tot God, liefde tot de naaste en ze willen toch het eeuwig leven bereiken. Maar doen ze dat wel planmatig? Doen ze het met net zoveel overleg als de onrechtvaardige rentmeester? Dat zou Jezus willen. En als Hij om zich heen kijkt, ziet Hij dat dat niet zo is. Net als de profeet Amos in de eerste lezing: die ziet die vrome Joden, die zeggen eer te willen geven aan God en volgens Gods wet te leven. Ze houden keurig de sabbat en de feesten. Dan zijn ze heel braaf, maar ondertussen denken ze al: als de sabbat voorbij is en mijn handeltje begint weer, dan moet ik zien hoe ik mensen een poot uitdraai en mijn zakken vul met geld. Dat klopt niet met elkaar.

En christenen die zeggen: ik geloof, maar die van huwelijk een puinhoop maken, die inhalig zijn, die nauwelijks ooit in de kerk komen, die geen tijd hebben om te bidden, die hun kinderen een slecht voorbeeld geven. Dat klopt niet. Ze willen kinderen van het licht zijn, maar ze handelen regelmatig als kinderen van de duisternis, als kinderen van deze wereld.

Wat Jezus wil zeggen is: als je gelovig bent: leef dan volgens een vast en overdacht plan, zodat je ook werkelijk uitkomt bij God. En wat dat betreft kun je veel leren van de onrechtvaardige rentmeester en de kinderen van deze wereld. Die weten wat ze willen en handelen ernaar. Maar doen wij dat ook? We zeggen als gelovige christenen, dat niet geld maar de eer van God en het heil van onze naasten het belangrijkste is. Maar handelen we ook met overleg volgens die stelregel? Is ons leven planmatig daarop gericht?

Daarom voegt het evangelie eraan toe: als je werkelijk planmatig naar de hemel toe wilt leven, er zeker van wilt zijn dat je daarin opgenomen zult worden: maak je dan vrienden door het geld, dat je zegt niet zo belangrijk te vinden. Dat wil zeggen: geef het aan de armen en de behoeftigen. Doe er goed mee. Dan zullen zij straks jullie voorsprekers zijn bij God en als het ware zeggen: haal die maar binnen. Hij is onze vriend, hij ‘heeft ons goedgedaan. Je kunt als christen niet van de hak op de tak leven. Je leven moet een doelmatig plan zijn, gericht op God en de naasten, gericht op het eeuwig leven. En dat planmatige kunnen we leren van die rentmeester en van alle mensen die van geld hun leven maken.

https://mennenpr.nl/vijfentwin... bewerkt TS

VIJFENTWINTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR

EERSTE LEZING          Am., 8, 4-7

Uit de Profeet Amos

Hoort toe, gij die de armen verdrukt en de mis­deelden in het land verdelgt, gij die redeneert: wan­neer is de nieuwe maan voorbij? dan kunnen we ons koren verkopen! En wanneer de Sabbat? dan kunnen we ons graan uitstallen. Dan verkleinen wij de korenmaat, dan verhogen wij de prijs en bedriegen wij met een vervalste weegschaal. Dan kopen wij de kleine man voor geld, de arme voor een paar schoenen, en verhandelen wij zelfs de afval van ons koren. De Heer heeft gezwo­ren bij de heerlijkheid van Jakob: Geen van hun daden zal Ik ooit vergeten!

TUSSENZANG  Ps. 113 (112) 1-2, 4-6, 7-8

Refr: Verheerlijkt de Heer, die de armen op­beurt. of: Alleluia.

Verheerlijkt, dienaars des Heren, verheer­lijkt de Naam van de Heer. De Naam van de Heer zij geprezen vandaag en in eeuwigheid.

Want boven de volkeren troont de Heer, zijn Glorie beheerst de hemel. Die van omhoog overziet het hemelgewelf en de aarde.

Die machtelozen tilt uit het stof, van vuil­nishopen de armen weghaalt. Om hen in de kring van de vorsten te plaat­sen, te midden der machtigen van zijn volk.

TWEEDE LEZING         1 Tim., 2, 1-8

Uit de eerste brief van de heilige apostel Paulus aan Timoteus

Dierbare, Voor alles vraag ik u gebeden, smekingen, voorbeden en dankzeggingen te verrichten voor alle mensen, voor koningen en alle hooggeplaatsten opdat wij ongestoord en rustig een in alle opzichten godvruchtig en waardig leven kunnen leiden. Dit is goed en welgevallig in het oog van God, onze Heiland die wil dat alle mensen gered worden en tot de kennis van de waarheid komen. Want God is één, één is ook de middelaar tussen God en de mensen, de mens Christus Jezus die zichzelf gegeven heeft als losprijs voor allen: op de vastgestelde tijd legde Hij zijn getuigenis af. En ik ben hiervan aangesteld als heraut en apostel - ik spreek de waarheid, ik lieg niet - om de volken te onderrichten in het ware geloof. Ik wil dus dat op elke plaats waar de gemeente samenkomt om te bidden de mannen hun handen opheffen in een geest van gods­vrucht, die haat en ruzie uitsluit.

ALLELUIA         1 Sam., 3, 9; Joh., 6, 69b

Alleluia. Spreek, Heer, uw dienaar luistert; uw woorden zijn woorden van eeuwig leven. Alleluia.



EVANGELIE     Lc., 16, 1-13 of 10-13

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas

In die tijd sprak Jezus tot zijn leerlingen: “Er was eens een rijk man. Hij had een rentmeester die bij hem werd aangeklaagd omdat hij zijn bezit verkwistte. Hij riep hem dus en vroeg: Wat hoor ik daar van u? Geef rekenschap van uw beheer, want gij kunt niet langer rentmeester blijven. Toen redeneerde de rentmeester bij zichzelf: Wat zal ik doen nu mijn heer mij het rentmeesterschap afneemt? Spitten kan ik niet, en bedelen: daarvoor schaam ik mij. Ik weet al wat ik ga doen opdat ik na mijn ontslag als rentmeester onderdak vind. Hij ontbood de schuldenaars van zijn heer, één voor één, en zei tot de eerste: Hoeveel zijt ge aan mijn meester schuldig? Deze antwoordde: Honderd vaten olie. Maar hij zei: Hier hebt ge uw schuldbekentenis; ga gauw zitten en schrijf: vijftig. Daarop vroeg hij nog aan een tweede: En hoeveel zijt gij schuldig? Deze antwoordde: Honderd maten tarwe. Hij zei hem: Hier hebt ge uw schuldbekentenis; schrijf: tachtig. De heer prees het in de onrechtvaardige rentmeester dat hij met overleg had gehandeld, want de kinderen van deze wereld handelen onderling met meer overleg dan de kinderen van het licht. Zo zeg Ik u ook: Maakt u vrienden door middel van de onrechtvaardige mammon, opdat zij - wanneer die u komt te ontvallen - u in de eeuwige tenten opnemen. Wie betrouwbaar is in het kleinste is ook betrouwbaar in het grote; en wie onrechtvaardig is in het kleinste is ook onrechtvaardig in het grote. Zijt ge dus niet betrouwbaar geweest met betrekking tot de onrechtvaardige mammon, wie zal u dan het waarachtige goed toevertrouwen? Als ge niet betrouwbaar zijt geweest in het beheren van andermans goed, wie zal u dan geven wat gij het uwe kunt noemen? Geen knecht kan twee heren dienen, want hij zal dan de een haten en de ander liefhebben, ofwel de een aanhangen en de ander verachten. Gij kunt niet God dienen en de mammon."