Preek van de week

OVERWEGING PINKSTEREN

Vanuit vroeger tijden richt de kerk zijn aandacht met Pinksteren in veel gevallen op de Nederlandse missionarissen. Mannen en vrouwen, priesters en religieuzen en leken die, geraakt door Gods Geest naar verre landen trokken om het evangelie te verkondigen. Tegenwoordig wordt in een aantal parochies het evangelie verkondigd door mannen uit die landen, die hier zijn opgeleid tot priester. De Geest van God waait waarheen Hij wil.

Het pinksterfeest is ook altijd een prachtige gelegenheid om priesters te wijden en het vormsel toe te dienen en de 1e H. Communie te ontvangen.

Het gaat vandaag echter niet alleen om missionarissen en vormelingen. Het gaat ook over onszelf. Wij hebben immers bij het doopsel en vormsel de H. Geest ontvangen. Wij zijn daarmee geroepen om de Geest van God verder te dragen, getuige te zijn van Jezus Christus. Bij menigeen kan dat enige verlegenheid teweeg brengen. Is het werkelijk zo dat ieder van ons geroepen is om te getuigen, te vertellen van ons geloof?

Maar hoe dan en waar dan? Is het bij ons soms niet dezelfde angst als van de apostelen uit de lezing uit de Handelingen van de apostelen? Zij zaten achter gesloten deuren uit angst voor de Joden. Ze waren de wanhoop nabij. Jezus was gekruisigd, gedood, hoe moesten ze verder?

Zitten ook wij vaak niet achter gesloten deuren? Soms zijn we wanhopig over de toekomst van de wereld en onze eigen toekomst, de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Waait de Geest nog wel in hun en ons leven, is er nog wel een zachte bries? Of sluiten we ons af en verdedigen we onszelf alleen nog maar. Worden we alleen nog maar boos op de ander en praten we niet meer met elkaar?

Het gebeurt in huwelijken, vriendschappen, gezinnen, politiek en maatschappij en ook in de Kerk. Hoeveel deuren zijn er al niet gesloten, soms met een harde klap dicht gesmeten. Deuren tussen ouders en kinderen, tussen broers en zussen, tussen buren en vrienden?

Geloven wij er nog in, dat de Geest van Pinksteren in staat is om ook dit soort deuren weer open te krijgen? Of halen we onze schouders op en denken we, wat kan ik er in mijn situatie aan doen?

In de Paasnacht, 50 dagen geleden, hebben we de nieuwe Paaskaars aangestoken, het licht van Christus. Dat licht van Christus moeten we ook voor elkaar willen zijn; thuis op school op je werk.

Gods geest schept ruimte en geeft leven; plaatst mensen in vrijheid. Met een beetje fantasie zie je de eerste leerlingen bijeen. Angstig en onzeker wat er met hen gaat gebeuren nu Jezus de kruisdood is gestorven. Daarmee lijken alle verwachtingen die ze hadden ook te zijn gestorven. Het leven is grauw en donker geworden. Alle hoop op een nieuwe toekomst lijkt met de dood van Jezus de bodem te zijn ingeslagen. Ze zijn weer terug bij af.

Maar de Pinksterboodschap van vandaag vertelt over een radicale ommekeer. Angstige leerlingen krijgen de H. Geest in de vurige tongen. Ze vatten moed, de angst is verdwenen. De gekruisigde en verrezen Christus komt hen tegemoet met zijn vredeswens. Ze verlaten hun schuilplaats om te vertellen, te getuigen wat ze met Jezus hebben meegemaakt. Iedereen moet het weten van die grote daden van Jezus, iedereen moet zijn barmhartigheid leren kennen, zijn liefde kunnen ervaren.

Het voorbeeld van de eerste leerlingen kan ons vandaag inspireren. Velen van ons, en laten we het maar eerlijk bekennen, zijn niet zo goed in het geven van een positieve geloofsgetuigenis. Er wordt wel eens gesproken over de onzichtbaarheid van de Nederlandse katholiek. We zouden best wel eens wat meer fierheid en felheid kunnen gebruiken. Gods Geest is in ons en om ons heen. De gave van de H. Geest op dit Pinksterfeest is tegelijk een opgave, een opdracht, en dan gaat het echt niet om hele grote prestaties. Immers, in concrete daden van zorg en goedheid voor elkaar komt Gods Geest aan het licht.

Van harte hoop ik, dat Gods Geest ons daartoe zal inspireren.

Vanuit dat geloof, die hoop en liefde, wens ik u een Zalig Pinksteren.

https://dionysiusparochie.nl/news/preek-op-05-06-2022-pinksteren-jaar-c-diaken-eelke-ligthart/  bewerkt TS

OVERWEGING H. MARIA, MOEDER VAN DE KERK (TWEEDE PINKSTERDAG)

Maria is uniek in het leven van Jezus: zij is de enige persoon in de Schrift die zowel bij het begin als bij het einde van zijn leven betrokken was. Zij was de moeder die Hem ter wereld bracht, maar zij was ook de moeder die Hem aan het kruis terzijde stond. Tussen het begin en het einde was zij sporadisch aanwezig, zoals een moeder betaamt.

De eerste jaren van zijn leven, zijn vormingsjaren, zal haar invloed groot zijn geweest. Dat mogen we althans aannemen, want we hebben daar geen concrete gegevens over. In zijn jaren als volwassen persoon was zij meer op de achtergrond aanwezig, vragend en ondersteunend, angstig bezorgd en toch vertrouwen schenkend. Het zal voor een moeder niet eenvoudig zijn geweest om de radicale weg die Jezus insloeg te volgen en Hem daarin te bevestigen.

Vandaag vieren we het feest van Maria, Moeder van de Kerk. Ik stel me zo voor, dat Maria met de kerk op dezelfde manier omgaat als zij dat met Jezus zelf gedaan heeft. Naargelang de situatie neemt zij een andere houding aan. De kerk is niet overal hetzelfde. Er zijn vele deelkerken en die bevinden zich in verschillende fasen van ontwikkeling. Je hebt de jonge kerken. Zij zitten in de groeifase en hebben te maken met toenemende aantallen gelovigen. Je hebt de gevestigde kerken, volwassen zogezegd, die zich een plaats verworven hebben in de samenleving, waarvan zij deel uitmaken. En je hebt de kerken in onze streken, die met neergang te maken hebben, kerken die leeglopen en die gedwongen worden de deuren te sluiten. En dan heb je nog een soort kerk die zich in al die verschillende fasen kan voordoen, het is de vervolgde kerk, de lijdende kerk, de kerk die met geweld te maken heeft. Jonge kerken kunnen dat meemaken. Gevestigde kerken kunnen dit meemaken. En oude kerken kunnen dit meemaken, misschien niet zozeer in de vorm van bruut geweld, maar meer in de vorm van spot of een dodelijke onverschilligheid.

In al deze situaties zal de Moeder van de Kerk op een andere manier aangeroepen worden en zal zij op een andere manier reageren, maar altijd als een moeder. Daar was paus Franciscus zeker van en daarom heeft hij dit feest van Maria, Moeder van de Kerk, ingesteld in 2018. De idee was dat Maria, zoals bij de geboorte van Jezus, ook aan de wieg stond van de geboorte van de Kerk. Pinksteren was het feest van de geboorte van de kerk. De tweede pinksterdag was dan de geschikte dag om Maria’s rol bij die geboorte te vieren. Samen met de apostelen was zij in afwachting van de komst van de heilige Geest en samen met de apostelen daalde de heilige Geest op haar neer in de gedaante van een vurige tong.

De gave van de heilige Geest is toekomstgericht. De leerlingen werden opgeroepen om uit te gaan over heel de wereld en overal groepen christenen te vormen die Jezus als het middelpunt van hun leven zouden hebben. Dat is nog steeds de uitdaging. En zoals Maria er van het begin af bij was, is zij dit nog altijd. We mogen haar aanroepen of, als we geen woorden kunnen vinden, mogen we een kaarsje opsteken en haar vragen om bevestigend en ondersteunend aanwezig te zijn bij onze voortdurende inspanning kerk te worden in de wisselende omstandigheden van onze tijd.

Maria is de moeder die op de achtergrond aanwezig is, geruststellend, troostend, bemoedigend. Haar boodschap is oerchristelijk: het komt wel goed, vertrouw er maar op, doe maar wat mijn Zoon zegt en alles komt vroeg of laat in orde.

https://misacor.nl/preek-29-me... bewerkt TS

Schriftlezingen van deze zondag



PINKSTEREN

EERSTE LEZING          Hand.2,1-11

Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren allen bijeen op dezelfde plaats. Plotseling kwam uit de hemel een gedruis alsof er een hevige wind opstak en heel het huis waar zij gezeten waren, was er vol van. Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en begonnen in vreemde talen te spreken, naargelang de Geest hun te vertolken gaf. Nu woonden er in Jeruzalem Joden, vrome man­nen, die afkomstig waren uit alle volkeren onder de hemel. Toen dat geluid ontstond, liep het volk te hoop en tot zijn verbazing hoorde iedereen hen spreken in zijn eigen taal. Zij waren buiten zichzelf en zeiden vol verwondering: "Maar zijn al die daar spreken dan geen Galileeërs? Hoe komt het dan dat ieder van ons hen hoort spreken in zijn eigen moedertaal? Parten, Meden en Elamieten, bewoners van Mesopotamië, van Judea en Kappadocië, van Pontus en Asia, van Frygië en Pamfylië, Egypte en het gebied van Libië bij Cyrene, de Romeinen die hier verblijven, Joden zowel als proselieten, Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze eigen taal spreken van Gods grote daden."



TUSSENZANG  Psalm 104

REFREIN: Zend Gij uw Geest dan komt er weer leven, dan maakt Gij uw schepping weer nieuw.

Of: Alleluia.

Verheerlijk, mijn ziel, de Heer, wat zijt Gij groot, Heer mijn God !

Hoeveel is het, wat Gij gedaan hebt, Heer, en alles in wijsheid gemaakt,

de aarde is vol van uw schepsels.

Neemt Gij hun geest weg, dan komen zij om, en keren terug tot de aarde.

Maar zendt Gij uw geest, dan komt er weer leven, dan maakt Gij uw schepping weer nieuw.

De roem van de Heer blijve eeuwig bestaan, Hij vinde zijn vreugde in al zijn schepsels;

Mogen mijn woorden Hem aangenaam zijn, dan zal ik mij in de Heer verheugen.

TWEEDE LEZING         1 Kor.12,3b-7.12-13

Broeders en zusters, Niemand die zegt: "Jezus is vervloekt," staat onder invloed van de Geest van God; en niemand kan zeggen: "Jezus is de Heer," tenzij door de heilige Geest. Er zijn verschillende gaven, maar slechts een Geest. Er zijn vele vormen van dienstverlening, maar slechts een Heer. Er zijn allerlei soorten werk, maar er is slechts een God, die alles in allen tot stand brengt. Maar aan ieder van ons wordt de openba­ring van de Geest meegedeeld tot welzijn van allen. Het menselijke lichaam vormt met zijn vele ledematen een geheel; alle ledematen, hoe vele ook, maken tezamen een lichaam uit. Zo is het ook met de Christus. Wij allen, Joden en heidenen, slaven en vrijen, zijn immers in de kracht van een en dezelfde Geest door de doop een enkel lichaam geworden en allen werden wij gedrenkt met een Geest.

SEQUENTIE (vert. J. W. Schulte Nordholt)

Kom o Geest des Heren, kom uit het hemels heiligdom, waar Gij staat voor Gods gezicht. Kom der armen troost, daal neer, kom en schenk uw gaven, Heer, kom wees in de harten licht. Kom o trooster, heil'ge Geest, zachtheid die de ziel geneest, kom verkwikking zoet en mild. Kom o vrede in de strijd, lafenis voor t'hart dat lijdt, rust die alle onrust stilt. Licht dat vol van zegen is, schijn in onze duisternis, neem de harten voor U in. Zonder uw geheime gloed is er in de mens geen goed, is de ziel niet rein van zin. Was wat vuil is en onrein, overstroom ons dor domein, heel de ziel die is gewond, maak weer zacht wat is verstard, koester het verkilde hart, leid wie zelf de weg niet vond. Geef uw gaven zevenvoud ieder die op U vertrouwt, zich geheel op U verlaat. Sta ons met uw liefde bij, dat ons einde zalig zij, geef ons vreugd die niet vergaat.

ALLELUIA

Alleluia. Kom heilige Geest, vervul het hart van uw gelovigen en ont­steek in hen het vuur van uw liefde. Alleluia.

EVANGELIE     Joh.20,19-23

In de avond van de eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: "Vrede zij u." Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: "Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u." Na deze woorden blies Hij over hen en zei: "Ontvang de heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven."