Preek van de week

Preek van de week voor de tweeëntwintigste zondag door het jaar 2/3 september 2017.

'Als iemand achter Mij aan wil komen, laat hij dan met zichzelf breken,
zijn kruis opnemen en Mij volgen', zei Jezus.
'Want wie zijn leven verliest omwille van Mij, zal het vinden.'
( naar Matteüs 16,24-25)

overweging bij dit zondags evangelie

Zijn kruis opnemen

In het evangelie lees ik hoe Petrus aan Jezus probeert duidelijk te maken dat Jezus, geen lijdensweg moet gaan, het moet een zegetocht worden.
De apostelen hadden op een koninkrijk gerekend, maar blijkbaar wordt het een lijdensweg.
Dat je door het lijden heen een zegetocht kunt maken, dat hadden de apostelen nog niet begrepen.
Blijkbaar moet je soms door een diep dal, moet iedere mens zijn of haar kruis opnemen om Jezus te kunnen volgen.
Het principe van Jezus was dat Hij trouw was aan de wil van zijn hemelse Vader, en dat Hij Hem onvoorwaardelijk vertrouwde.
Menselijke redeneringen hadden voor Hem geen waarde.
Praten over gevoelens of voorgevoelens is soms riskant, gevoelens laten zich vaak moeilijk omschrijven, het is een hachelijke zaak.
Het is zoeken naar de juiste woorden en het gevaar is groot dat je niet of maar ten dele wordt begrepen.
In het evangelie kun je daar een mooi staaltje van meemaken.
Jezus praat wel over zijn gevoelens als Hij de apostelen probeert duidelijk te maken, dat Hij de komende tijd veel zal moeten lijden,
 zelfs ter dood gebracht, maar dat Hij de derde dag zal verrijzen.
De apostelen worden deelgenoot van de voorgevoelens van Jezus.
Na die mededeling is de wereld te klein, zeker voor Petrus, die wuift alles weg, onzin.
Hij neemt Jezus zelfs even apart, hij wil er niets over horen, stoppen met die doemdenkerij.
Vorige week las ik hoe Petrus van Jezus een groot compliment kreeg, door wat hij gezegd had - namelijk dat Jezus de Zoon van de levende God is  - wat niet zomaar vanzelf in hem opgekomen was, nee, het was de hemelse Vader, die hem dat had geopenbaard.
Maar deze keer lees ik hoe hij van dezelfde Jezus de wind van voren krijgt: Ga weg, satan, terug,
want jij laat je leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil.
Wanneer Petrus hoort, dat zijn grote Vriend, Jezus, moet lijden en sterven, schrikt hij enorm.
Hij vergeet God en de Bijbel en alles wat heilig is, en kijkt enkel nog naar het aardse samenzijn met Jezus.
En daardoor loopt het mis.
Wat Petrus zegt is allemaal goed bedoeld, maar hij wuift wel de lijdensweg van Jezus weg.
Eigenlijk laat Petrus Jezus in de kou staan met zijn gevoelens, daarom reageert Jezus ongewoon fel.
Ook ik zeg weleens tegen iemand dat er nog hoop is, en dat men het niet zo somber moet inzien.
Maar waarom zeg ik zulke dingen, natuurlijk om de ander te troosten, maar misschien ook wel uit zelfbescherming.
Misschien realiseer ik me wat de ander zegt, ook ingrijpende gevolgen voor mij kan hebben.
Dat laatste was ook het geval met Petrus, want Jezus weet dat hier geen persoonlijke belangen of vriendschappen tellen,
 maar hogere: als Hij niet sterft, zal heel de mensheid verloren zijn.
Je leven verliezen, opdat een ander het beter krijgt; het lot van de armen en de kleine willen delen;
 erop vertrouwen dat wat God wil of laat gebeuren, uiteindelijk het beste zal zijn.
Laat ik proberen te leven volgens deze grondgedachte, het zal een mensenleven kosten om het allemaal in praktijk te brengen,
maar alleen onze goede wil is voor God voldoende, Hijzelf zal dit goede werk voltooien.

( Eelke Ligthart en preken.be)