Preek van de week

Preek van de week voor de derde zondag in de Paastijd 25 en 26 april 2020

Toen de leerlingen van Emmaüs Jezus herkend hadden bij het breken van het brood,
zeiden ze tegen elkaar: 'Was het niet hartverwarmend zoals Hij onderweg met ons sprak?'
( naar Lucas 24,30-33)

Emmaüs is overal, Hij wandelt met je mee!

Lucas de schrijver van dit verhaal was arts van beroep, in zijn evangelieverhalen proef je dat hij
de tragiek van ziekte en dood van nabij kent. Hij spreekt rond de dood van Jezus dan ook vaak over
niet zien, niet begrijpen, het maar niet kunnen geloven. De Emmaüs gangers is een heel bekend en
geliefd verhaal van Lucas over twee diep teleurgestelde leerlingen die onderweg zijn van Jeruzalem
naar hun dorp Emmaüs. En dan ontmoeten ze naar wat later bleek; Jezus. Het is een wat merkwaardig
verhaal, men heeft nooit kunnen achterhalen waar dat dorp precies lag, en dat de leerlingen Jezus niet
herkenden onderweg, maar pas bij het breken van het brood en dat er maar een met zijn naam genoemd wordt,
nl. Kléopas, de andere wordt niet bij naam genoemd, ......Het wijst erop dat Lucas hier een verhaal
vertelt over iedereen en overal, Emmaüs zou synoniem kunnen zijn van 'overal', en de niet bij naam genoemde
leerling staat voor 'iedereen', dus ook voor mij. Dan kan ik me dus ook afvragen waar ik sta in dit verhaal.
Heel de wereld van de leerlingen was als een kaartenhuis in elkaar gestort, alles waarin ze hadden geloofd,
en hun vertrouwen en toekomst op hadden ingesteld was plotsklaps weggevaagd. Jezus, hun Messias, waarop
ze al hun hoop voor een toekomst in vrijheid hadden gevestigd, was de schandelijke kruisdood gestorven ,
met Hem was ook hun toekomst dood en begraven. Onderweg spraken ze daarover met elkaar, ze waren diep
teleurgesteld, moedeloos, en geloven ook niet meer in een betere toekomst. Ze zijn zelfs zozeer teleurgesteld
dat ze hun 'vreemde' tochtgenoot eerst niet herkende in Jezus. Wellicht is dat voor ons ook heel herkenbaar.
Ook wij gaan soms diep gebukt onder tegenslag, moedeloosheid en ellende van ziekte en sterven,en misschien
herkennen ook wij Jezus dan niet als we Hem ontmoeten. Zoals in deze tijd van de coronapandemie en dan herkennen Hem niet in zijn belofte dat Hij altijd bij ons is en met ons meegaat.
Terug naar de leerlingen die plots met een onbekende te maken krijgen die met hen meeloopt, en hun gesprek mee heeft gevolgd, maar door hun wanhopig op zichzelf gekeerd zijn hebben ze Hem niet opgemerkt.De vreemdeling spreekt de twee aan en vraagt:'Waar hebben jullie het eigenlijk over?'Het lijkt wel of Hij de enige is die niet weet wat er in Jeruzalem gebeurd is. De vreemdeling luistert aandachtig naar hun verhaal, en vertelt hun dan uit de schrift. Hij vertelt hun het verhaal over Jezus, diens leven en lijden van Galilea tot Jeruzalem, met inbegrip van de verwachtingen en de teleurstelling, en dat Hij niet terugdeinsde voor zijn opdrachten en het kruis geen nederlaag was.

Die woorden doen de leerlingen goed, de vreemdeling wordt hun metgezel, ja is zelfs een gids geworden, Hij wijst hen
de weg binnen in hun vastgelopen verhaal. Ook mij doet het goed als er iemand bij mij komt, wanneer ik in de put zit,
en naar mij wil luisteren, die mij mijn hele verhaal laat vertellen zonder er tussen te komen en mijn verhaal ook opneemt
in zijn hart. Die mij niet de les leest van dit en dat en mij aanhoudend vertelt over wat hij of zij allemaal heeft meegemaakt
dat toch veel erger is, dan mijn 'onbenullige' verhaal. Bij aankomst in Emmaüs is het al avond en de vertrouwelijke relatie
met de vreemdeling is zo goed dat ze Hem uitnodigen om bij hen te blijven en gezamenlijk de maaltijd te gebruiken.
Bij het zegenen en breken van het brood, gaan hun ogen open, zij herkennen plots de vreemdeling: Hij is de levende in hun
midden, Hij zegt hun ook:'Doe dit tot mijn gedachtenis' en: 'Waar twee of meer samen zijn in Mijn naam, daar ben Ik in hun
midden.'Hier voltrekt zich de verandering in die twee, voor een ogenblik slechts, want opeens verdwijnt Hij weer. Maar ze
weten nu dat Hij bij hen was en dat zijn kruis niet het einde was, daarna haasten ze zich terug naar Jeruzalem om deze
ervaring met anderen te delen. We worden allemaal aangesproken om Jezus' voorbeeld te volgen, de beste manier om dat
te doen is door ons te gedragen zoals die 'vreemdeling' uit dit verhaal. Met je hart luisteren naar je medemensen, hen opbeuren
en steunen. Zij herkenden Hem aan het breken van het brood, dat was zijn leven, en Hij had gezegd: 'Doe dit na!' Niet alleen
dat breken van een stuk brood, maar het breken van jezelf voor anderen, dat was zijn testament geweest, dat was wat Hij hoopte
dat zij zouden doen, en dat ook wij dat zouden doen, het brood breken voor elkaar. Want als wij het brood zo voor elkaar breken,
leeft Jezus onder ons voort.
( preken.be + embe)
*******************************************************************************************************************

Twee mensen onderweg

Twee mensen onderweg, teleurgesteld en verbitterd.
Hun idealen in duigen gevallen.
De dood van hun held was een streep door hun rekening.
Alles waar ze van gedroomd hadden: het is een grote desillusie.
Ze gaan terug naar het oude vertrouwde, hun eigen huis en haard.

Op hun levensweg ontmoeten ze - niets vermoedend - een vreemdeling.
Hij opent hen opnieuw de ogen, Hij doet een nieuw vuur in hen branden.
Bij het breken van het brood weten ze het zeker: die vreemdeling is de Verrezen Heer.
Hij doet hen opstaan en naar Jeruzalem teruggaan.
Een nieuwe toekomst gaat voor hen open.

Wij zijn die mensen onderweg.
Soms voelen we ons gebroken, niet in staat om verder te gaan.
Juist dan kunnen er mensen in ons leven komen, onverwacht,
die ons een nieuw perspectief bieden.
Mensen, die toekomst aanreiken en ons doen opstaan.
Ze breken en delen hun leven met ons.
Van vreemdeling worden ze vriend en verwijzen naar de Verrezen Jezus
die leeft midden onder ons.
( Wim Holterman osfs)