Preek van de week

Preek van de week voor de eenendertigste zondag door het jaar - B- 3/4 november 2018

'Luister Israël, de Heer onze God is de enige Heer', zei Jezus.
'Je zult Hem liefhebben met heel je hart en je zult je naaste liefhebben als jezelf.'
( naar Marcus 12,29-31)

overweging bij dit zondags evangelie

Hoor en luister Israël, de Heer is onze God

Misschien heb je weleens in een Joodse wijk van een stad, langs de voordeur van een huis waar Joodse mensen wonen,
een klein kokertje gezien, een zgn. Mezoeza.
Waarschijnlijk heb je je afgevraagd wat dat betekent, nou Mezoeza betekent niets meer dan 'deurpost'.
In dat kokertje zit een klein perkamenten rolletje, waarop een tekst staat uit Deuteronomium , (vijfde boek uit de Thora, de wet van Mozes),het is de basistekst van het Jodendom, die Marcus vandaag in zijn evangelie heeft verwerkt.
'Luister, Israël, de Heer is onze God, de Heer is de Enige, u zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart,
met heel uw ziel, en met al uw krachten'.
Deze Mezoeza, met de basistekst van het Joodse - en ook van ons - geloof, wordt aan de deurpost bevestigd wanneer men daar gaat wonen.
Je kunt het vergelijken met een soort inwijding van het huis, en elke keer wanneer men het huis binnengaat of uitgaat,
wordt de Mezoeza aangeraakt onder het zeggen van de tekst:'Luister, Israël, de Heer is onze God, de Heer is de Enige'.
Deze tekst, die iedere Jood minstens tweemaal per dag zegt - als een soort morgen en avondgebed, heet het Sjema - gebed.
Sjema betekent luisteren, met dit woord begint immers de tekst: Sjema Israël - 'luister, Israël...'
Luisteren, echt luisteren naar iemand, valt niet mee, we praten meer en gemakkelijker dan dat we zwijgen en met aandacht luisteren.
De basis van Liefde tussen mensen is dat men goed naar elkaar kan luisteren.
Je hoort weleens: 'we kunnen goed met elkaar praten', maar eigenlijk bedoelen ze: 'we kunnen intens naar elkaar luisteren',
we hebben aandacht voor elkaar, en dat is niet altijd eenvoudig.
Misschien ken je het gevoel wel dat je met iemand spreekt, en dat de ogen van de ander afdwalen, dan luistert die niet echt naar je.
Echt luisteren valt dus niet mee, je bent zo snel weg met je gedachten...je bent vaak met duizend en één dingen bezig, je bent druk,
je leeft in een soort 'ik - vind'- tijdperk.
Soms kan je dat teveel worden, en dan kan de vraag zich opdringen: moet dat nu echt zo verder? Waar komt het echt op aan?
Wat is het belangrijkste in mijn leven? Het is die vraag waarmee de Schriftgeleerde bij Jezus komt: 'Wat meester, is nu het belangrijkste?
Wat is het belangrijkste gebod?' Als antwoord op deze vraag wijst Jezus eerst naar het Sjema - gebed: 'Luister Israël...
Het eerste en voornaamste is luisteren, je openstellen, aandachtig zijn.
Maar Jezus voegt er nog wat aan toe, Hij zegt:'Het tweede is dit: je zult je naaste liefhebben als jezelf, een ander groter gebod is er niet.' e liefde is het belangrijkste gebod, maar die staat of valt met luisteren en actieve aandacht voor de ander,
in al zijn beperktheid en in al zijn gebrekkigheid, ik kan dat pas aanvaarden,
wanneer ik geleerd heb mezelf te aanvaarden zoals ik ben: een persoon met tekorten en beperktheden.
En dit laatste zal ik pas kunnen als ik kan geloven dat God mij aanvaard heeft, en omdat God mij  aanvaard heeft, kan ik ook de ander aanvaarden!
'Godsliefde en naastenliefde' zijn als twee koplampen, gevoed door dezelfde energiebron, met één koplamp rijden is gevaarlijk!
Je hebt ze alle twee nodig, ze zijn met elkaar verbonden... bij God en je naaste is dat ook zo.
Godsliefde is de wortel, naastenliefde de stengel en de bloem, die aan deze wortel ontspringt.
( preken.be + embe)
********************************************************************************************************************************

Allerzielen
Alles heeft zijn uur.
Voor alles wat er gebeurt, is een vaste tijd.
Geboren worden en doodgaan.

Een tijd van samenzijn ging voorbij,
de uren van samen leven met wie ons dierbaar was, is verstreken,
het beminnen, huilen,lachen,hopen en strijden zijn voorbij gegaan.

Toen kwam de tijd van afscheid nemen.
Soms te vroeg, soms onverwacht, soms na een lange weg,
soms als een schok, soms als een opluchting,
maar altijd met verdriet om wat voorbij ging.

Wij herinneren ons al de goede en mooie momenten.
Wij herinneren ons de gezichten van onze dierbaren.
Hun ogen die wij zagen, die ons zagen,
die wij gezien hebben, die ons gezien hebben
die we nog zien als we aan hen denken...

Wij herinneren ons hun namen
en wij noemen hun namen, nu, in deze stilte.

We steken voor ieder van hen en lichtje aan,
om het licht dat zij waren
om het licht waarin ze zijn opgenomen bij onze Lieve God
die al onze lieve doden behoedt en behoudt.

En om het licht dat zij altijd zullen zijn in ons hart.

Allerheiligen

De heiligen zijn ons voorgegaan.
En nee, het zijn geen supermensen, geen volmaakte wezens, geen engelen.
Heiligen zijn mensen die de weg zijn gegaan van de graankorrel.
Mensen die oor en oog hadden voor anderen,
die met tederheid en zorg leefden voor hun naaste dichtbij en veraf.
Allerheiligen.
Het is uitgenodigd worden om te leven voor de liefde en gerechtigheid.