Preek van de week

Preek van de week voor de eertse zondag van de Veertigdagentijd op 29 februari en 1 maart 2020

In de woestijn werd Jezus op de proef gesteld en Hij moest van stenen brood maken.
Maar Hij antwoordde:'De mens leeft niet van brood alleen, maar van ieder woord
dat van God komt.'
(naar Matteüs 4,1.3-4)

overweging bij dit zondags evangelie

Ieder zijn woestijn

Na zijn doopsel in de Jordaan trekt Jezus zich in de woestijn terug; Hij moet over zijn roeping nadenken
en alles op een rijtje zetten. Die stem uit de Hemel had gezegd:'Dit is mijn geliefde zoon, in wie ik vreugde vind.'
Ook daar moest Jezus, vastend en biddend over nadenken, en na veertig dagen zich hier intens mee bezig te houden
wordt Jezus' eenzaamheid gestoord door een raar en eng iemand, in het evangelie de 'duivel' genoemd.
Maar nu de veertigdagentijd, wat is dat? Waarom wordt het eigenlijk geen vastentijd meer genoemd?
Velen weten in deze tijd waarschijnlijk niet meer wat vasten is. Of verschuilen we ons misschien achter vijgenbladeren,
zoals Adam en Eva? Er zijn nogal overeenkomsten met die twee, zij leefden in Eden, en wat was Eden?
Het was een aards paradijs, ergens in het oosten, zo staat er in de Bijbel. Maar ook wij leven in een paradijs,
niet ergens in het oosten, maar in het rijke westen, en we hebben dezelfde verlangens. Ook wij willen graag zelf beslissen
wat goed en kwaad is en onze eigen god zijn, en net als zij zijn wij ook zo dom om ons te vergrijpen aan al wat we verkregen
hebben, en zo verliezen we ons paradijs. Want als er iets is waar de mens altijd goed in was en is, is het wel in het
vernietigend dwingen van onze natuur, ontelbaar zijn de dier-en plantensoorten die zijn uitgestorven of ermee bedreigd worden
door toedoen van de mens. Onmeetbaar zijn de bossen en oerwouden die zomaar vernietigd worden voor nóg meer consumptie.
Onherkenbaar is het klimaat door lucht-natuur en watervervuiling en opwarming van de aarde door menselijke spilzucht, met
overstromingen en extreme droogtes tot gevolg. Ons paradijs van een mooie schepping, gezonde natuur, een prachtige aarde,
het gaat er allemaal aan, want alleen wat wij willen is belangrijk, rijkdom weelde en gemakzucht, allemaal ten koste van 'moeder'
aarde. Terug naar de confrontatie van Jezus met de duivel, de drie beproevingen waarover in het evangelie wordt verhaald
zijn niet zomaar willekeurig gekozen, zij behoren tot de oergevaren voor de mens, de sterkste vatbaarheden voor het kwaad.
Niet anders zijn de bekoringen waaraan Jezus wordt blootgesteld; ten eerste:'Als u honger heeft en als u de zoon van God bent,
zeg dan dat deze stenen brood worden!' Dat is de beproeving van het materialisme, van het willen hebben en genieten.
De tweede beproeving:'Als U de zoon van God bent, spring dan van de tempel naar beneden, de engelen zullen U op handen dragen!'
De beproeving van ijdelheid, ook weer een behoefte die diep in de mens is geworteld, bewonderd worden. En dan tenslotte de derde
aanval van de duivel, de beproeving van de macht, van het willen heersen over anderen:'Alle koninkrijken van deze aarde zal ik U geven als U voor mij in de aanbidding valt'. Streven naar macht komt niet enkel in de politiek voor, maar op alle niveaus van het menselijk leven.
Het is niet toevallig dat het precies de bekoringen zijn die Jezus in de woestijn moest ondergaan, maar anders dan de mens wijst Hij ze
af, want Hij is niet uit op eer, of applaus van de massa omdat Hij stenen in brood kan veranderen. Hij heeft geen nood aan bewonderende blikken van degene die Hem volgen om voordelen op te doen. Hij wil niet op handen gedragen worden om zijn woorden van liefde en vrede,
zijn daden van barmhartigheid, vergeving en zachtmoedigheid, Hij blijft nederig van hart en altijd op zoek naar het goede in elke mens.
Als ik nou eens met Jezus de woestijn in trek, om me te bezinnen over de wegen die mijn leven kruisen, want midden in de kruising van mijn leven staat nog steeds de boom van goed en kwaad, welke weg wil ik gaan? De weg die enkel naar mijzelf leidt, naar mijn eigen wil, eigen weelde, of de weg die Jezus mij is voorgegaan, de weg die leidt naar liefde, betrokkenheid, naar vrede en aandacht.
Veertigdagentijd, veertig is een symbolisch getal in de bijbel, het staat voor een lange voorbereiding op een beslissend gebeuren.
Een tijd van bezinning  over mijn leven, over mijn geloof, over Jezus' woorden en daden, maar ook een tijd van solidariteit, van
verbondenheid met mensen die het moeilijk hebben.'De mens leeft niet van brood alleen, maar van ieder woord dat uit Gods mond komt'  zegt Jezus, je hebt niet alleen materiële behoeften maar ook geestelijk voedsel nodig'. 
( preken.be + embe)
*************************************************************************************************************************

Veertig dagen

Veertig dagen, om intenser te leven, te genieten van het 'gewone',
stil te staan bij wat je vanzelfsprekend vindt en dankbaar te zijn voor alles
wat je 'normaal' noemt.

Veertig dagen, om nog meer dan anders blij te zijn om de mensen die van je houden,
gelukkig te zijn met hen die je jouw liefste noemt, die je jouw vrienden noemt
en die je nog niet moet missen.

Veertig dagen, om misschien nu en dan wat langzamer te leven om te herademen
en weer voeling te krijgen met Zijn diepste droom, met jouw warmste verlangen.

En kracht vinden om weer voor te gaan, door het stof heen van je teleurstelling
en de woestijn van je onmacht, dwars door alles heen op weg met de belofte
van een lentemorgen.
(Mieke Kerckhof)
**************************************************************************