Preek van de week

Preek van de week voor de Paastijd tweede zondag 18 en19 april 2020

'Vrede', zei Jezus tegen zijn leerlingen.
'Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.'
En na die woorden ademde Hij over hen.'Ontvang de heilige Geest', zei Hij.
( naar Johannes 20,19-22)

overweging bij dit zondags evangelie

De (on-) gelovige Thomas

Kunnen we de verrijzenis van Jezus zomaar voor waar aannemen?
Twijfels zijn in dit geval toch wel normaal? Wanneer je nu mensen daarover aanspreekt,
dan krijg je toch meestal niet meer dan een schouder ophalen of een meelijdend lachje van onbegrip als reactie.
Geloof jij dat nog? Ook voor diegenen die toch aan het verrijzenisgeloof vasthouden, valt het echt niet makkelijk
om je voor te stellen wat je nu eigenlijk gelooft. De apostel, die bekend staat als de 'ongelovige' Thomas, en deze
keer in de hoofdrol is van het evangelie van Johannes, worstelt met hetzelfde. Thomas toont aan dat dit niet
enkel een probleem is van deze tijd... Wat weten we eigenlijk over deze Thomas, hij komt voor het eerst in beeld
als Jezus' vriend Lazarus op sterven ligt, ze zijn dan op weg naar Jeruzalem, alwaar gevaar dreigt voor Jezus' leven.
Thomas zegt dan: 'Laat ons met Hem meegaan om samen met Hem te sterven'. Iedereen kent misschien wel zo'n
impulsieve en overtuigende uitspraak uit zijn of haar leven, zo van: voor die persoon of dat karwei zet ik me volledig in,
echter zonder het vervolg te kennen. Zo ook bij Thomas die dingen in twijfel brengt en onzeker wordt. Bij het Laatste
Avondmaal toen Jezus zei:'Jullie kennen allemaal mijn opdracht en weten waar Ik heenga', vraagt Thomas echter
( wat waarschijnlijk de anderen ook dachten):'Heer, waar gaat U dan heen, wij weten het niet, en hoe zouden wij dan de
weg kennen'? Alles wat Thomas gepland had om samen met Jezus te doen stort op die bewuste avond in, wat voorheen
zo vanzelfsprekend en helder was, werd nu troebel en onmogelijk. Voor ieder van ons zijn er momenten in zijn of haar
leven waarop ook alles in vraag wordt gesteld en op losse schroeven komt te staan. Heel je leven heb je geloofd en vertrouwen
in de Heer uitgesproken, en dan plotseling krijgt je het bericht dat je thuis moet blijven dat je misschien ziek bent

door een Pandemie of dat je ongeneeslijk ziek bent, of dat een geliefd iemand van je
sterft,  dat er iets helemaal mislukt, of dat je je werk kwijt bent, kortom het zit je tegen waardoor je even geen uitweg en toekomst
meer kunt overzien. In een dergelijke situatie zat Thomas en zegt in dit verhaal na de catastrofe van het kruis en de verrijzenis
de bekende woorden:'Alleen als ik de wonden van de nagels in zijn handen zie, en als ik mijn hand in zijn zijde kan leggen,
zal ik geloven'. Hij had de boodschap wel gehoord maar het geloof ontbreekt hem, zouden die woorden niet evengoed uit onze mond
kunnen komen, omdat ze gewoon onze eigen gevoelens weergeven? Want het zijn juist de 'wonden' in ons leven die het ons
zo moeilijk maken - al die kwetsuren, het onrecht, ziekten, mislukkingen enz. Waarom toch dat alles? Waarom God, waarom?
Dat is vaak onze vraag en onze roep om hulp! Maar wanneer ik de verrezen Heer zie met zijn wonden, dan voel ik dat God niet
voorbij gaat aan de open wonden in mijn leven, maar dat Hij ze met me meedraagt... Dat Hij alléén de kracht heeft om die
'levenswonden' te helen en om zo tot bron van nieuw leven te worden. Ook Thomas beseft dat, en daarom gaat het hem niet
meer om het begrijpen, neen, aan de wonden van Jezus ziet en voelt hij om dan tot besef te komen wie er voor hem staat.
'Mijn Heer en mijn God!' Nu wordt het hem duidelijk dat je de verrezen Heer niet kunt be-'grijpen' en onder controle kunt hebben
zoals je ook de liefde niet onder controle kunt houden.'Zalig wie niet zien, en toch geloven', zei Jezus; voor mij betekent dat ook:
Zalig zijn zij die niet denken dat ze de wereld en hun leven zelf onder controle hebben ( kijk maar naar de situatie waarin we
nu verkeren!), maar op hoop liefde en steun voor mensen en daarbij op kracht van Jezus rekenen.

Thomas, die goeie ouwe Thomas, zó herkenbaar en realistisch
hij is écht onze tweelingbroer, hij is hét beeld van de onzekere mens in deze tijd, de mens die zich geen raad weet met lijden,
tegenslag en met al wat mysterie is.
( preken.be + embe)
********************************************************************************************************************

Gebed

Mijn God, ik zoek naar U, alwat ik ben is dorst naar U, Gij ziel van alle leven.
Gij God, aanwezig in de tijden hier en overal, gezien, gevierd als bron van leven.
Gij die met ons zijt vanaf de moederschoot; verhoopt, vermoed voorbij het graf, voorbij de dood.
Gij God, de vonk die in ons brandt, als vuur niet te blussen, als leven niet te stuiten.
Gij die Uw naam in ons geschreven hebt, Uw wil Uw wet gegrift diep in ons hart.
Gij alle woorden ver te boven, in geen wet, geen weet, geen waarheid uit te spreken.
Gij die genoemd wordt de eeuwen door met lieve namen: Vader, Liefde, trouw.
( Peer Verhoeven)