Preek van de week

Preek van de week voor de Veertigdagentijd - Witte Donderdag- 9 april 2020

Het gebeurde tijdens een maaltijd met. Jezus goot water in een kom
en begon de voeten  van zijn leerlingen te wassen. Hij zei:'Laat dit een voorbeeld zijn:
je moet doen zoals Ik voor jullie deed!'
( naar Johannes 13, 2.5 15)

Mee aan tafel
De maaltijd is begonnen, en iedereen zit aan tafel, Jezus zal nog maar een aantal uren te leven hebben.
Hij staart over de hoofden de verte in, de glimlach van de glorieuze intocht nog om zijn mond.
Ik kijk ook mee naar wat Hij ziet, de wereld door zijn ogen naar al wat mensen elkaar aan doen;
voor macht, geld, eigen ik, kortom status, en uitwassen van 'geloof' en geweld in steden en landen,
verdriet in huizen en straten. Over de tafel van het avondmaal staart Hij de wijde wereld in, 'Zijn' wereld.
Maar zie, opeens staat Jezus op Hij wil deze laatste uren die Hem nog resten, gebruiken om nog eens
duidelijk te maken wat de echte betekenis is van zijn leven en zijn aanstaande terechtstelling. Hij begint
mij n.b. mijn voeten te wassen, te gek voor woorden, iemands voeten wassen dat is toch het werk van de
allerlaagste in rang, en nu gaat Hij als Rabbi dit doen, ik ben verbijsterd. Maar dat is kennelijk ook zijn bedoeling,
want Hij wil hiermee zijn testament nalaten, tekens die niet mis te verstaan zijn. Ik moet ook anderen de 'voeten'
wassen, (mijn handen vuil maken) om anderen te helpen, en brood en wijn met anderen delen. Jezus staat dus op
en doet wat Hij gezegd heeft:'Ik ben niet in deze wereld gekomen om gediend te worden, maar om te dienen',
en dat geldt natuurlijk ook voor mij, mijn verantwoordelijkheid weten voor het welzijn van een ander, je daarvoor
inzetten. Hierna zet Hij zich weer aan tafel, vóór Hem staan brood en beker; brood als teken van het mensenleven,
is gezaaid, gemaaid, geoogst en met zorg bereid, brood dat we met elkaar breken en delen, de moeite en zorg
die ik doe voor het geluk van anderen, hart en ziel van mijn bestaan. De beker, het aloude symbool van het leven
dat mij van Godswege gegeven is, ieder van ons krijgt deze levensbeker te drinken, een beker twijfel en geloof,
gaven en opgaven, om hem samen met God tot de bodem toe leeg te drinken, net als Jezus. Met dat brood en die
beker zit Jezus dus daar aan tafel in een bovenzaal in Jeruzalem, zich bewust van zijn naderende einde. En ik zit
daarbij en heb hier geen woorden voor, wat moet ik met dat moment? Maar Jezus neemt dat brood dat voor Hem staat
als teken voor Zijn eigen bestaan in levende lijve; Hij breekt het en zegt:'Mijn lichaam is dit, neemt en eet ervan,
want hiermee deel Ik met jou mijn hele bestaan'. Ook de beker als teken van Zijn bloed en eigen leven schenkt Hij
weg aan mij:; Neemt en drink hieruit deze beker, zo moet je zijn, zo moet je Mij volgen', wil Hij hiermee zeggen.
Begrijp je wat Ik je heb voorgedaan, dat je met Mij verbonden moet blijven en samen met Mij je leven wegschenken
in dienstbaarheid aan medemensen. Ik zit met tranen in mijn ogen naar Hem te kijken, dit eenvoudige gebaar laat Hij
mij na als een herkenningsteken,'Doe dit in gedachtenis aan Mij!'
( preken.be + embe)
**********************************************************************************************************

Laatste avondmaal
'Maar nu samen aan tafel is het goed', zei Jezus.
'We delen het brood en geven de wijn door, doe dat voortaan ook als Ik er niet meer ben.'
'Herinner dan bij brood  mij in levende lijve', zei Hij.
'En denk bij wijn aan een mens van vlees en bloed, blijf dit doen wat Ik zei.'