Kies uw kerk

Preek van de week

Preek van de week voor de vierde zondag van de Veertigdagentijd in het jaar 30 en 31 maart 2019

Preek van de week voor  de vierde zondag van de veertigdagentijd

(halfvasten of zondag Laetare: Verheug U) in het jaar  C  30 en 31 maart 2019

Toen de jongste zoon, die zijn deel van de erfenis verkwist had, terug naar huis kwam,
zag zijn vader hem al in de verte aankomen.
Snel liep hij op hem toe, viel hem om de hals en kuste hem.
( naar Lucas 15,14.20 Lees ook.: Lucas 15, 1 - 32)

overweging bij dit zondags evangelie

Iemand had twee zonen

De Blijde Boodschap is geschreven voor alle tijden en alle mensen, en in die verhalen kunnen we onszelf terugvinden.
Deze keer een van de bekendste parabels ( beeldverhalen) van Jezus, de 'Verloren zoon', maar ook die van het 'Verloren schaap' en de 'Verloren penning'
zijn allen opgetekend door de evangelist Lucas, en deze beschrijven samen hoe God omgaat met zondaars,
het zijn klassiekers die door de eeuwen heen gekend zijn!
Zoals bij de meeste verhalen kan ook deze op verschillende manieren benaderd worden, voor de een gaat het het over de verloren zoon, de jongste die wegliep van huis...maar misschien is ook de oudste zoon verloren, hij deed wel trouw zijn plicht maar waardeerde de liefde niet van zijn vader.
En dan hebben we nog de barmhartige vader, in wie kan ik me het best herkennen?
Het speelt zich af op een boerenbedrijf, voor beide zonen zal de toekomst wel verzekerd zijn, maar dit geregelde en saaie leven kon de jongste niet bekoren;
er moest meer zijn in het leven, en daarom brak hij met de tradities.
Hij vroeg zijn erfdeel, alsof hij wel het geld maar niet de liefde en vriendschap van zijn vader wilde, het moet zijn vader pijn gedaan hebben, om door zijn bloedeigen zoon afgeschreven te worden.
Zo trekt de jongste de wijde wereld in op zoek naar het gras dat altijd groener is aan de overkant, en leidt een leventje van 'lang leve de lol'. Feesten en vermaak tot de laatste cent, feesten als de beesten en uiteindelijk letterlijk en figuurlijk tussen de beesten belanden om te overleven.
Hij beseft dat hij fout zit, met geld is niet alles te koop, het kostbaarste in mijn leven is met geen geld te koop, maar krijg je uit liefde.
De jongste denkt terug aan zijn vader en hoopt dat die de deur niet voorgoed dichtgetrokken heeft, hij had ontdekt dat het thuis allemaal nog zo slecht niet was, en dat pa toch vaak gelijk had, terug naar thuis naar pa als het nog niet te laat is!
Zijn vader staat geregeld op de uitkijk want zijn zoon blijft zijn zoon, hij is wel uit het oog maar niet uit zijn hart, ook al wilde zijn zoon geen zoon meer zijn.
Herken ik daarin niet veel van mijzelf? Verwerp ik in mijn gebeden en reacties soms ook mijn hemelse Vader niet of loop van Hem weg? Op sommige dagen is God mijn Vader niet meer, niet omdat Hij geen Vader meer wil zijn, maar omdat Hij niet meer aan mijn verwachtingen voldoet, maar dan besef ik toch dat de liefde en verbondenheid met God een geborgenheid schenkt die met geen geld te koop is.
In deze parabel is die éne stap van de jongste zoon naar zijn vader toe genoeg voor zijn vader om vele stappen te zetten naar hem...
dat is de boodschap die Jezus mij vandaag wil geven: Eén stap van mij naar God toe is goed voor vele stappen van God naar mij,
ook als ik één stap van Hem weg zet, zet God er vele om mij in te halen en mij te overtuigen van zijn liefde en barmhartigheid.
Het is nu juist met deze barmhartigheid dat de oudste zoon zo'n moeite heeft, hij noemt zijn jongste broer zelfs niet meer 'zijn broer'
maar 'die zoon van u', maar beide broers begaan dezelfde fout: De jongste in een vlaag van onbezonnenheid, de oudste tijdens een jarenlange opgekropte bitterheid van onbegrepen waardering...maar beide laten merken dat zij liever leven zonder de vriendschap van hun vader.
De jongste liep het huis uit en nu wil de oudste er niet in, nu de ene 'levend' is geworden, dreigt de ander verloren te gaan,
als zijn vader ook naar hem de eerste stap zet en hem uitnodigt naar binnen te komen, krijgt hij als antwoord:
'Al zoveel jaren dien ik u, en nooit heb ik mijn plicht verzuimd, maar nu vier je feest voor hem die je in de steek liet', maar ook hij
begreep de kern van de zaak niet; hij heeft zijn vader inderdaad jarenlang gediend maar heeft hem nooit écht bemind als een vader
die met hem alles wou delen wat hij had.
'Jongen',zegt zijn vader 'jij bent altijd bij mij gebleven en alles wat van mij is, is ook van jou maar nu er feest en vrolijkheid is,
omdat die broer van je 'dood' was en levend is geworden, verloren was en is teruggevonden kan dat enkel met jou erbij'.
En dan eindigt deze parabel plotseling, we weten niet of de oudste uiteindelijk naar binnen is gegaan, dit wordt in het verhaal bewust open gelaten.
Want... het gaat over jou en mij: Wil ik deelnemen aan het feest van Gods barmhartigheid in deze veertigdagentijd door me te verzoenen, en vergevingsgezind te zijn? Of blijf ik mokkend aan de deur staan, terwijl ik sta op plicht en rechtvaardigheid?
Met andere woorden: Mag de liefde ook in mijn leven het laatste woord hebben? Dan is Gods boodschap deze keer ook weer een echte 'Blijde Boodschap'.
( preken.be + embe)
********************************************************************************************************************************************
Gebed
God, soms ben ik als de jongste zoon uit de parabel van de barmhartige Vader:
ik meen het geluk ergens anders te vinden en laat U achter.
Soms ben ik als de oudste zoon uit de parabel van de verloren zoon
omdat ik zo afgunstig kan zijn op anderen dat ik Uw liefde geen kans meer geef.
Zelden ben ik uit mezelf als de barmhartige Vader in de parabel van de afgunstige broer:
ik sta eerder op de uitkijk om mensen te bespotten, niet om ze een nieuwe kans te geven.
Doe mij daarom in deze vastentijd groeien naar Uw voorbeeld
opdat Pasen ook een nieuwe morgen brengt voor mensen die ik al afgeschreven had.

 

Archief preken