Preek van de week

Preek van de week voor de zevenentwintigste zondag door het jaar 5/6 oktober 2019

'Al heb je maar een vertrouwen als een mosterdzaadje,'zei Jezus,
'als je tegen die boom daar zegt:'Kom met wortel en al uit de grond
en verplaats je naar de zee', dan zou hij je gehoorzamen.'
( naar Lucas 17,6)

overweging bij dit zondags evangelie

Het geloof van een mosterdzaadje

Geloven is nooit vanzelfsprekend geweest, dat was blijkbaar ook niet in Jezus' tijd.
Als de apostelen zien wat Jezus allemaal kan vanuit de kracht in Zijn geloof, dan beseffen ze dat hun geloof nog maar heel klein is.
Daarom vragen de apostelen op zekere dag aan Jezus: 'Geef ons meer geloof'.
Toen zij nl. vernamen tot welke moeilijke opdracht zij geroepen waren - jezelf verloochenen, alles achter je laten, je kruis opnemen,
je nederig opstellen en weldoende rondtrekken - dachten ze toch wel: om dat allemaal te kunnen is een groot geloof nodig,
en daar zijn wij nog niet aan toe, vandaar die vraag aan Jezus om meer geloof.
Een begrijpelijke maar misschien toch een wat onhandige vraag, het gaat bij geloven nl. niet over de kwantiteit maar over de kwaliteit.
Dit evangelie is tevens een uitnodiging aan mij om te zien hoe kwaliteitsvol mijn geloof is.
Blijf ik geloven als God niet lijkt te antwoorden op mijn gebeden? Het is zeer menselijk om dan te twijfelen.
Ieder van ons zal wel eens momenten hebben meegemaakt dat het moeilijk is om te geloven, wanneer alles tegenzit,
wanneer je in de steek gelaten wordt, geen uitweg meer ziet, of een slechtnieuwsgesprek hebt meegemaakt.
Wij zijn nl. mensen van deze tijd, en als we iets vragen dan willen dat het snel gebeurt en op de manier die wij willen.
Maar zo werkt bidden uiteraard niet, en misschien verhoort God onze gebeden wel, maar horen of zien we het niet, omdat het antwoord niet is dat wij in gedachten hadden. Wie zo'n God wil, maakt er best zelf een, de Bijbelse God is anders.

Geef het wachten niet op, heb geduld want de vervulling zal komen en niet te laat, als je in Mij blijft geloven dan zal je gered worden
uit je ellende en pijn zegt God. Dat geloof en vertrouwen in God, kan voor mij een grote kracht betekenen, waar mijn verstand
geen uitweg meer ziet kan het geloof voor mij een nieuwe horizon openen.
Wat is geloven? Het is er honderd procent vertrouwen in hebben, geloven is onmisbaar in het leven.
Eigenlijk zou ik me de volgende vraag moeten stellen: geloof ik dat God Zijn naam - Ik zal er zijn voor jou - waarmaakt in mijn leven?
Voel ik mij gedragen door God? Leef ik vanuit een diep vertrouwen dat God er altijd zal zijn voor mij, zelfs als iedereen mij laat vallen?
Bij al die vragen is dan ook de vraag van de apostelen aan Jezus, steeds herkenbaarder voor mij. Ook ik zou wel wat meer - of beter:
wat dieper - geloof kunnen gebruiken, maar Jezus stelt mij gerust: zelfs een geloof zo klein als een mosterdzaadje - kan wonderen verrichten.
Wij hebben allemaal wel zo'n zaadje van geloof in ons hart, en misschien kan het net als het mosterdzaadje uit de parabel van Jezus,
uitgroeien tot een flinke boom. Maar hoe laat je dat geloof dan groeien? Je zult er in de winkel niks voor vinden om dat zaadje te laten groeien, het moet elders gezocht worden. We moeten kijken naar hoe het vertrouwen groeit tussen mensen, dat valt ook niet zomaar uit de lucht.
En zo kan het gebeuren dat mijn geloof wat groeit en dat ik dingen doe die op het eerste gezicht onmogelijk lijken, opeens vind je van binnen toch de kracht om te vergeven bijv., om me te blijven inzetten om te overleven, het op te nemen voor de gekwetste, tijd vrij te maken voor een eenzame, om een ongeneeslijk ziek medemens weer wat zin in zijn nog resterende leven te geven. Fantastisch toch!
 Ondanks het feit dat die kracht mij geschonken wordt laat God mij toch nog vrij om al dan niet in relatie te treden met Hem,
ieder mens kan vrij kiezen, ook dat is fantastisch!
( preken.be + embe)
*******************************************************************************************************************************

Franciscus van Assisi
Hoe kan dat nou; hoe kun je God in de hemel blijven zegenen en danken, op momenten dat het lijden en de dood zich zo aan je opdringen?
Dat kan alleen als je een innerlijke groei hebt doorgemaakt, een lied als het 'Zonnelied' kun je alleen maar dichten als vreugde en dankbaarheid
het basisgevoel voor heel je bestaan zijn geworden, dat kan dus. Franciscus is daarin een groot voorbeeld voor ons.
Welke weg is hij gegaan? Franciscus' liefde voor de natuur is geleidelijk ontstaan, het is een moment van zijn ontwikkelingsgang naar een allesomvattende broederschap. Hij begon met de melaatsen, ging verder met zijn medebroeders, ontdekte toen dat ook vrouwen erbij hoorden, en nam ook moslims op in zijn verlangen naar een wereld waarin iedereen broeder en zuster van elkaar is.
Ergens in die ontwikkelingsgang kwam hij vogeltjes tegen die tot zijn verbazing niet wegvlogen, toen begon hij tot ze te preken.
Een vertrouwvolle omgang met de dieren is eigen aan Franciscus, daarom noemde hij ze ook broeders en zusters, zijn gelijke.

Danklied
( verkorte versie van het Zonnelied)
Gegroet broeder zon, geef ons warmte en kracht,
gegroet zuster Maan met uw zilveren pracht.

Wij groeten u ster met uw stralend licht.
Gegroet broeder wind, en de wolk, en de bliksemschicht.

Gegroet zuster water, verfrissend en rein,
gegroet broeder vuur met uw vlammende schijn.

Gegroet bonte bloemen en kruiden zo schoon.
Gij zijt voor de aarde een kleurige kroon!
( Franciscus van Assisi)