Preek van de week

Preek van de week, voor de vierde zondag door het jaar 2 en 3 februari 2019

'Geen enkele profeet is welkom in zijn eigen stad', zei Jezus.
En omdat Hij de Joden duidelijk maakte dat niet alleen zij door God uitverkoren waren,
wilden ze Hem in een afgrond duwen.
( naar Lucas 4,24-29; lees ook Lucas 4,21-30)

overweging bij dit zondags evangelie
Heeft God nog een plaats in mijn 'stad'?

Vorig weekend, konden we lezen hoe Jezus in zijn dorp Nazareth, waar Hij was grootgebracht,
aankwam en Hij in de synagoge daar onderricht gaf en de Blijde Boodschap verkondigde met de woorden van de profeet Jesaja:
'de Geest des Heren is over mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft, Hij heeft mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen,
aan gevangen hun vrijlating bekend te maken, en aan blinden dat zij zullen zien, om verdrukten te laten gaan in vrijheid,
en om een genade jaar af te kondigen van de Heer'.
Deze keer lezen we het vervolg:'Het Schriftwoord dat jullie zojuist gehoord hebben is thans in mij in vervulling gegaan'.
Aanvankelijk zijn de aanwezigen enthousiast over de woorden van genade die hun dorpsgenoot Jezus sprak.
Maar daarna kwam de twijfel bij hen, is dat niet de zoon van Jozef de timmerman? 'Wie denkt hij wel dat hij is, dat zoontje van Jozef?'
Zij geloofden niet dat deze zoon van Jozef, tegelijk Gods Zoon kon zijn, maar desondanks wilden ze wel graag wat wonderen zien
en hun voordeel doen met zijn aanwezigheid door een paar genezingen, die Hij ook in het nabij gelegen Kafarnaüm had gedaan,
waar zij jaloers op waren, zij zagen Hem als een religieuze klusjesman.

De toehoorders hadden geen behoefte aan op en aanmerkingen van Jezus over hun manier van leven, ze wilden Hem volgen als het hun goed uitkwam, en als zij er voordeel aan hadden. Maar om volgeling te worden door Zijn levensstijl en levenslessen te onderhouden, dat vonden ze te moeilijk.
Jezus, die zachtmoedig en nederig van hart is, die de Liefde zelf is, maar ook wederliefde verwacht, weigerde in te gaan op de vraag van zijn eigen dorpsgenoten
om een wonder te doen, maar Hij haalde wel enkele voorbeelden uit het Oude testament aan, dat er geloof,vertrouwen en liefde voor God nodig is voor een wonder,
en dat Hij niet als een soort tovenaar gezien wilde worden, maar Hij zei ook: 'Dat God zich niet alleen bekommert om het heil van het Joodse volk, maar ook dat Hij alle anderen mensen wil bijstaan ook uit andere landsdelen'.
De reactie daarop van zijn dorpsgenoten was dat zij woedend werden, God was toch enkel voor hen bedoelt! Daarop joegen ze Jezus Nazareth uit, en dreven Hem naar een steile helling om Hem in de afgrond te duwen.
Maar 'Hij ging midden tussen hen door en vertrok', zo staat er in dit evangelie.
Jezus zegt dan ook:'Geen profeet wordt aanvaard in zijn eigen vaderstad'!
Door deze reactie van zijn dorpsgenoten op de woorden van Jezus, laten ze zien hoe het met hun geloof en de liefde voor Jezus gesteld is.
Jezus, kwam er op deze manier achter, dat deze toehoorders geen leerlingen van Hem wilden zijn, maar Hem enkel volgden, en bij Hem kwamen, om gebruik van Hem te maken, d.m.v.. spektakel mirakels, waar ze hun voordeel mee konden doen.
Jezus stelt zo wel vaker mensen, en ook mij op de proef, Hij wil als het ware mijn geloof testen.
In hoeverre luister ik naar Jezus? Ik lees en hoor wel wat er in het evangelie staat, maar laat ik mij er ook door raken?
Of ben ik geneigd om te denken dat deze teksten en verhalen over 'anderen' gaan, en dus niet bedoelt zijn voor mij?
Ben ik misschien, zoals de mensen van Nazareth, enkel maar geïnteresseerd in wat mij van pas komt, wat ik graag wil horen?
Het evangelie mag er van mij best zijn! Maar alleen dan als het mij goed uitkomt?
Uit de reactie van Jezus in dit evangelie van Lucas, en andere verhalen kan ik concluderen dat het belangrijk is dat ik in mijn gebed,
in mijn relatie met Jezus vol vertrouwen en geloof moet zijn, en dat Hij het beste met mij voor heeft.
Daarbij moet ik me ook nederig overgeven aan wat God met en voor mijn leven wil, God laat zich door mij niet gebruiken als het mij goed uitkomt.
Zo werkt dat in geen enkele relatie, Hij zal er altijd voor mij zijn, maar Hij verwacht van mij ook het een en ander.
Het is goed mij af en toe af te vragen: Hoe zit het met mijn geloof, ben ik alleen toehoorder van mooie verhalen,
of neem ik er ook iets van op en probeer er naar te leven?
Kan ik hoop en vertrouwen uitstralen als het tegenzit, of doe ik als Jezus' dorpsgenoten, keer ik me van Hem af?
Geloven in God stopt nooit bij jezelf, laat staan dat je er je voordeel kunt uithalen, Gods liefde zet mij op weg om medemensen,
hoe die ook zijn, te laten ervaren dat ze bemind worden.
Of je nu van Nazareth bent of waar dan ook, Jezus roept de mensen op, en ook mij, om erin te geloven, om Hem te geloven,
dat er altijd en overal nieuw leven mogelijk is voor iedereen.
( preken.be + embe)
********************************************************************************************************************************************

Als ik maar weet...

Als ik maar weet, mijn God dat U mijn aardse leven leidt,
en mij van zonden hebt bevrijd, dat U begaan bent met mijn lot.

Als ik maar weet, dat ik mijn zorgen altijd aan U mag toevertrouwen,
en dat die keus mij nooit zal berouwen, dat U bij mij bent, elke nieuwe morgen.

Als ik maar weet, dat U mij niet verlaat, en ook altijd bij mij wilt zijn
in vreugde, maar ook in pijn, wil mij gedenken in Uw wijs beraad.

Als ik maar weet, dat U mij bij wilt staan in alle omstandigheden en in alle tijden,
dat U Uw aandacht aan mij zult wijden, mijn God, ik bid U, blijf met mij begaan.
***********************************************************************