Kies uw kerk

Preek van de week

2015-07-26. Beproef het leven

Preek 17de zondag van het jaar, B

Eerste lezing: 2e boek der Koningen 4, 42-44

Evangelie: Johannes 6, 1-15

Jezus trok zich terug in de woestijn om zich veertig dagen lang te bezinnen op zijn toekomst. De woestijn: een oord van verwildering en gehuil. Was hij wel alleen?
Zijn eenzaamheid wordt bevolkt door veel gedachten, zijn fantasieën, spookbeelden, de stem van God die hij niet vergeten kan, de stem van de angst die hem omgrijpt, influistert over twijfel en ongeloof.
En vooral dromen, dromen waarin hij groter is dan hij is, dromen over kunnen en macht.
Een strijd, een tweestrijd. Waar kies ik voor?

Zijn levensproject, heel zijn leven staat op het spel, gegrepen als hij is door Godslevensadem.
Maar tegelijk wordt Jezus bestormd door twijfel en door de grote  zuigkracht van eigenmachtigheid en eigenzinnigheid, door de oer verleiding om zelf de bron van je eigen leven te zijn, te zijn ‘als God’.
Een strijd samengebald in drie bekoringen, drie die samen heel het leven omvatten: het naakte bestaan, de relatie met God, relaties met anderen.

Wanneer de evangelies vertellen dat Jezus graag de eenzaamheid opzocht om te bidden, vooral ’s nachts, dan denken we bijna altijd vanzelf aan een vredig gebed, een soort intiem gesprek van Jezus met God.
Maar misschien waren die nachten van eenzaam gebed wel nachten van eenzame strijd, een nachtelijke strijd om te blijven geloven in wat hij overdag aan de mensen verkondigde.
De strijd om trouw te blijven aan wat hij met de ogen van zijn hart had ingezien.

Jezus’ strijd duurt levenslang. Veertig is immers het getal voor levenslang. Hij durft het aan. Hij kiest de goede weg, hij kiest voor leven, hij proeft het leven, hij kiest er voor om een zegen voor anderen te zijn en niet voor zichzelf te leven. Hij kiest voor een moeilijke weg, naar de onooglijke menselijkheid van God. En Wij?

Het is ook onze strijd. Leven is beproeft worden, een genade.
Wanneer je je durft te laten beproeven, proef je iets van God.

 

Amen

The Multiplication of the Loaves and Fishes (1624-1625)

Schilder : Giovanni Lanfranco (1582-1647)

Afmeting: 229 x 426 cm

Olie op canvas

Te bewonderen in het National Gallery of Ireland, Dublin.

Johannes 6, 1-15

Johannes 6, 1-15

Een van de meest ambitieuze programma’s van zijn tijd was de opdracht voor de schilderijen voor de kapel van het Heilig Sacrament in St. Paulus-buiten-de-Muren in Rome. Lanfranco volbracht de taak in minder dan twee jaar. Een productie van acht olie doeken en drie fresco's. Deze cyclus van schilderijen wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de pre-barok periode en één van de meest succesvolle verwezenlijkingen van Lanfranco. Met uitzondering van twee van de fresco's, zijn de werken nu in verschillende galeries te bezichtigen.
De twee schilderijen in Dublin zijn de grootste van de hele serie en werden verplaatst, samen met de anderen, als gevolg van opstijgend vocht in de kapel.
Het getoonde schilderij toont een staande Christus die op wonderbaarlijke wijze de omringende menigte voedt. Het is een zeer kleurrijke scène, die veel latere schilders heeft geïnspireerd.
Het tweede schilderij staat voor het laatste thema van de cyclus, de goddelijke instelling van de Eucharistie tijdens het Laatste Avondmaal.

2e boek der Koningen 4, 42-44

De broodvermenigvuldiging
Op een dag kwam er iemand uit Baäl-Salisa. In zijn tas bracht hij voor de man van God van de eerstelingen van de oogst twintig gerstebroden en wat vers koren mee. Elisa zei: ‘Geef de mannen maar te eten.’ Zijn dienaar antwoordde: ‘Hoe kan ik dat nu voorzetten aan honderd man?’ Maar hij herhaalde: ‘Geef het de mannen te eten. Want zo spreekt de HEER: “Zij zullen eten en overhouden.”? ’ Nu zette hij het de mannen voor. Zij aten en hielden nog over, zoals de HEER gezegd had.

Johannes 6, 1-15

Jezus geeft vijfduizend mensen te eten
Enige tijd later stak Jezus het meer van Galilea over, ook het meer van Tiberias genoemd. Een grote massa mensen volgde Hem omdat ze de tekenen gezien hadden die Hij aan de zieken verrichtte. Jezus trok het gebergte in en ging daar zitten met zijn leerlingen. Het was kort voor het Joodse paasfeest. Toen Jezus zijn ogen opsloeg en zag dat er een massa mensen naar Hem toestroomde, zei Hij tegen Filippus: ‘Waar zullen we brood halen om al die mensen te eten te geven?’ Dit zei Hij bij wijze van proef; Hij wist zelf wel wat Hij ging doen. Filippus antwoordde: ‘Zelfs als we voor tweehonderd denariën brood kopen, is dat niet genoeg om ieder ook maar een klein stukje te geven.’ Een van zijn leerlingen, Andreas, de broer van Simon Petrus, merkte op: ‘Er is hier een jongen die vijf gerstebroden en twee gedroogde visjes bij zich heeft; maar wat hebben we daaraan voor zo’n aantal?’ Hierop zei Jezus: ‘Zeg tegen de mensen dat ze moeten gaan zitten.’ Er was daar veel gras en ze gingen dus zitten; er waren ongeveer vijfduizend mannen. Daarop nam Jezus de broden, en na het uitspreken van het dankgebed deelde Hij ze uit onder de aanwezigen, en zo ook de vissen, zoveel ze maar wilden. Nadat ze volop hadden kunnen eten zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Verzamel nu de overgebleven brokken, zodat er niets verloren gaat.’ Ze verzamelden ze dus: twaalf korven vulden ze met brokken die van de vijf gerstebroden na de spijziging waren overgebleven. Bij het zien van het teken dat Jezus verricht had, zeiden de mensen: ‘Dit is ongetwijfeld de profeet die in de wereld komen zou.’ Omdat Jezus doorhad dat ze Hem met alle geweld gingen meenemen en tot koning uitroepen, trok Hij zich weer, geheel alleen, in het gebergte terug.

Archief preken