Kies uw kerk

Preek van de week

2017-08-06. God kijkt door onze buitenkant heen

Preek Gedaanteverandering, A

 

Eerste lezing: Daniël 7, 9-10. 13-14

Evangelie: Matteüs 17, 1-9

Vandaag onderbreken we de zondagen door het jaar en staan we stil bij de gedaanteverandering van Christus op de Berg. We hebben deze lezing ook gehoord in de veertigdagentijd op weg naar Pasen. De liturgie wilde ons toen uitzicht bieden op dat grote geheim dat God Jezus niet in de dood heeft achtergelaten.

Vandaag legt de liturgie een ander accent met name door de eerste lezing uit het boek Daniel. Daar wordt de Mensenzoon gepresenteerd die door God bekleedt wordt met Koninklijke macht. Hij moet het kwaad in de wereld bestrijden. Door deze lezing uit het boek Daniel krijgt de liturgie de allure van Christus koning: Deze Mensenzoon zal de wereld met macht rechtvaardig gaan regeren, orde en recht brengen. Trouwens - en dit tussen haakjes - hier uit het boek Daniel komt ook het beeld vandaan dat wij vaak van God hebben als een oude wijze man.

Het evangelie brengt ons op een berg. En voor wie thuis is in de H. Schrift is dan duidelijk dat de berg symbool staat voor de berg van God de Sinaï waar Mozes de stenen tafelen ontving en waar Elia God ontmoet. Op de berg verandert Jezus uiterlijk van gedaante. Elia en Mozes verschijnen en God noemt hem evenals bij de doop in de Jordaan Zijn Zoon. De gedaanteverandering van Jezus op de berg laat zien hoe hij de religieuze traditie waarin hij is opgegroeid serieus neemt en daarvan leeft. Jezus wordt bevestigd in zijn roeping en vanaf dat moment gaat hij het lijden en het kruis niet meer uit de weg. Hij moet strijd leveren tussen zelfbehoud en overgave. Hij heeft daarvoor de bevestiging nodig die alleen God zelf geven kan.

Mattheus 17, 1-9

Mattheus 17, 1-9

In de evangelie lezing is dus niets terug te vinden van de koninklijke allures die de mensenzoon krijgt in het boek Daniel. De stem die de leerlingen horen zegt: dit is mijn zoon. Ik beluister hierin wel een zekere trots zoals ouders trots kunnen zijn op hun kinderen die aan hun verwachtingen beantwoorden. Even vangen we een glimp op van een mens die vrij in het leven durft staan. Iemand die kiest voor recht en gerechtigheid. En God is daar trots op.

Dit is mijn zoon, dit is mijn kind. Ik probeer altijd de schriftlezingen te beluisteren in het geheel waarin ze staan. Wanneer Jezus met de leerlingen afdaalt van de berg treft hij volgens de evangelisten een man aan wiens zoon bezeten is en zichzelf telkens probeert te verminken. We horen dat stukje evangelie vandaag niet, maar het zou goed zijn om dat er bij te lezen. Voor mij is dat onlosmakelijk verbonden met het voorgaande. Ook die vader zegt maar dan in zijn wanhoop: Dit is mijn zoon, mijn kind. Geen stem uit de hemel, maar wel een stem die heel herkenbaar is. Mensen kunnen veel meemaken en trots en wanhoop liggen soms dicht bij elkaar. Maar Jezus kijkt door de buitenkant heen en ziet ook in dit mensenkind een kind van God. Dit kind wordt door Jezus opgericht en krijgt nieuwe levenskansen.
Dit is mijn zoon, dit is mijn kind. Je moet inderdaad soms door de buitenkant heen kijken. Misschien dat je dan kunt zien wie iemand in werkelijkheid is: iemand met talenten, iemand met gebreken, iemand ook om soms trots op te zijn. En dat geldt voor Jezus en hopelijk voor ieder van ons.

Feest van de gedaanteverandering: Gelukkig kijkt God door onze buitenkant heen.

 

Amen

Afbeelding: Transfiguratie van Jezus Christus

Door: Gerard David (ca. 1455 - 1523)
          Afmetingen: 26.5x57.5 cm
          Techniek: olieverf op hout
          Datum: 1520

          De zijvleugels:
          Door: Pieter Pourbus (ca. 1523- ca. 1587)
          Datum: 1573
          Portretten van de donors (Anselmus de Boodt, Johanna Voet) en hun kinderen.

          Gemaakt voor: Onze Lieve Vrouwekerk, Brugge, België

          Nu in private bezit.

Daniël 7, 9-10. 13-14

        De vier dieren en de Mensenzoon
In mijn visioen zag ik dat er tronen werden geplaatst en een Hoogbejaarde er ging zitten. Zijn gewaad was wit als sneeuw en zijn hoofdhaar blank als wol. Zijn troon bestond uit vlammen, de wielen ervan uit laaiend vuur. Een stroom van vuur welde op en vloeide voor Hem uit. Duizend maal duizenden dienden Hem en tienduizend maal tienduizenden stonden voor Hem. Het gerechtshof ging zitten en de boeken werden geopend.
In mijn nachtelijk visioen zag ik toen met de wolken van de hemel iemand aankomen die op een Mensenzoon leek. Hij ging naar de Hoogbejaarde en werd voor Hem geleid. Toen werd hem heerschappij gegeven, pracht en Koninklijke macht; alle volken, stammen en talen brachten hem hun hulde. Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij die nooit vergaat, zijn koninkrijk gaat nooit te gronde.

Evangelie: Matteüs 17, 1-9

        Jezus met Mozes en Elia
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge berg op, waar Hij met hen alleen was. Voor hun ogen veranderde Hij van gedaante. Zijn gezicht ging stralen als de zon en zijn kleren werden wit als licht. Opeens verschenen hun Mozes en Elia, in gesprek met Hem. Petrus zei daarop tegen Jezus: ‘Heer, het is maar goed dat wij hier zijn. Als U wilt, zal ik hier drie hutten maken, voor U een en voor Mozes een en voor Elia een.’ Hij was nog niet uitgesproken of daar kwam een lichtende wolk die hen overdekte, en opeens klonk er een stem uit die wolk: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in wie Ik vreugde vind. Luister naar Hem.’ Toen de leerlingen dat hoorden, wierpen ze zich op de grond en werden ze vreselijk bang. Jezus kwam naar hen toe, raakte hen aan en zei: ‘Sta op en wees niet bang.’ Toen ze hun ogen opsloegen, zagen ze niemand meer dan Jezus alleen. Terwijl ze van de berg afdaalden, gebood Jezus hun: ‘Vertel niemand van dit visioen voordat de Mensenzoon uit de doden is opgewekt.’

Archief preken