Preek van de week

Overweging, H. Familie, C

Eerste lezing: Handelingen 6,8:10 & 7,54-60

Evangelie: Mattheus 10, 17-22

En dan plots valt met een harde knal het licht uit, net nu jij het warenhuis bent binnen gegaan. Alsof iemand een steen door de etalage heeft gegooid en meteen het neonlicht heeft getroffen. In het donker hoor je de bekende oude geluiden: redetwisten, knarsetanden, luidkeels schreeuwen en woorden die niet voor hier bestemd zijn. Mensen rennen en struikelen over elkaar om als eerste buiten te zijn.

Onvoorstelbaar: het was even licht geworden door het winkellicht en dan operatie Duisternis. Maar wacht even: we weten toch van het Licht? We hebben dat Licht toch gezien? We kunnen juist in de duisternis toch nog vol zijn van licht, genade en kracht? De kerstliederen klinken nog in onze oren. De smaak van het kerstdiner hebben we nog in de mond. De kerstversieringen hangen en staan in onze huizen en hier in ons mooie kerkgebouw.

Op deze Tweede kerstdag filosoferen we wat na. Op zo'n feestdag hoeft gelukkig ook niet veel. Kerstmis heeft iets ontroerends, iets liefs. Daar heeft het kindje kijken en het kindje wiegen voor gezorgd. Je wordt er zelf weer kind van. Dan word je opeens opgeschut door die lezingen van vandaag. In het evangelie volgens Mattheüs wordt al gesproken over de vervolgingen die het geloof in het kerstkind zal opleveren. In de eerste lezing, uit de Handelingen, gaat het over martelaar Stephanus. Stephanus spreekt over Jezus met grote overtuigingskracht. Dat valt blijkbaar bij de machthebbers niet in goede aarde. Ze proberen hem eerst met woorden te vloeren. Toen ze dat niet voor elkaar kregen, grepen ze naar het zwaarste middel: Hij werd gestenigd.

Op Tweede kerstdag vieren we het feest van de H. Stephanus, de eerste martelaar. Daags na het kerstfeest al vernemen wij dat mensen gestenigd worden vanwege hun geloofsovertuiging. En het verhaal gaat door. Overmorgen, op 28 december - het feest van Onnozele Kinderen - herdenken we de slachtoffers van de kindermoord in Bethlehem.

De verhalen ná kerstmis komen als een correctie. Om onze wereldvreemde dromen door te prikken en ons er aan te herinneren dat wij in deze wereld niet kunnen blijven zingen van mooi weer. We moeten ons blijvend laten verontrusten door de schreeuw die over landen als Syrië, Irak en Nigeria klinkt. De zaak van het Kerstkind is daarmee ónze zaak geworden. Het gaat om mensen die hongeren en dorsten naar vrijheid en gerechtigheid en die met miljoenen op de vlucht geslagen zijn voor het toenemende geweld.

Kerstmis vieren is daarmee een opdracht: het werken aan een wereld, waarin geen lichamen meer worden gebroken en geen onschuldig bloed meer wordt vergoten. Om in politieke termen te spreken: De participatie maatschappij vraagt van ons allen om zelf op te staan voor een ander; als mantelzorger, vrijwilliger, burenhulp of buddy voor een asielzoeker.

Mogen wij leren en verlichting geven in onze tijd zoals Jezus ons voordeed in wat wij als Christen naleven.

Deze ontluistering, deze andere kant van het kerstfeest, hoeft geen ramp te zijn. Hou op met wenen, zegt God, wanhoop niet, want: een Zoon is ons gegeven. En Hij zal ons opnieuw inzicht geven in de zin van het leven. Zo is kerstmis geen ontvluchten van de werkelijkheid, maar een teken dat wij in Gods Naam - in naam van het kerstkind - mogen leven van die geweldige droom: dat God ons thuisbrengt uit onze ballingschap. Zo kan het kerstkind ons leiden naar een land waar geen gesloten toegangshekken zijn en waar mensen leven van en voor elkaar - in Gods naam!

Vrede op aarde.

Handelingen 6,8-10 & 7,54-60

Stephanus aangeklaagd
In die dagen deed Stephanus, vol van genade en kracht, grote wondertekenen onder het volk. Sommige leden echter van de zogenaamde synagoge der Vrijgelatenen, Cyreneeërs en Alexandrijnen en sommige mensen uit Cilicië en Asia begonnen met Stephanus te redetwisten, maar zij konden niet op tegen de wijsheid en tegen de geest waarmee hij sprak.

Stephanus vermoord en de Jeruzalemse gemeente vervolgd
Zij werden woedend en ze knarsetandden tegen hem. Maar Stephanus, vervuld van de heilige Geest, staarde naar de hemel en zag Gods heerlijkheid en Jezus, staande aan Gods rechterhand; en hij riep uit: 'Ik zie de hemel open en de Mensenzoon staande aan Gods rechterhand'. Maar zij begonnen luidkeels te schreeuwen, stopten hun oren toe en stormden als één man op hem af. Zij sleepten hem buiten de poort en stenigden hem. De getuigen legden hun mantels neer aan de voeten van een jongeman die Saulus heette. Terwijl zij Stephanus stenigden, bad hij: 'Heer Jezus, ontvang mijn geest'. Toen viel hij op zijn knieën en riep met luide stem: 'Heer, reken hun deze zonde niet aan’. Na deze woorden ontsliep hij.

Evangelie: Mattheus 10, 17-22

Zending van de twaalf
In die tijd zei Jezus tot de twaalf: 'Neemt u in acht voor de mensen. Zij zullen u overleveren aan de rechtbanken en u geselen in hun synagogen. Gij zult voor stadhouders en koningen gebracht worden omwille van Mij, om zo ten overstaan van hen en de heidenen getuigenis af te leggen. Maakt u echter, wanneer men u overlevert, niet bezorgd over het hoe of wat van uw spreken: op dat ogenblik zal u worden ingegeven wat gij moet zeggen. Want niet gij zijt het die spreekt, maar door u spreekt dan de Geest van uw Vader. De ene broer zal de andere aan de dood overleveren, en een vader zijn kind; de kinderen zullen opstaan tegen hun ouders en hen ter dood doen brengen. Ge zult een voorwerp van haat zijn voor allen, omwille van mijn naam. Wie echter ten einde toe volhardt, zal gered worden'.