Preek Sacramentsdag, B
Eerste lezing: Exodus 24, 3-8
Evangelie: Marcus 14, 12-16. 22-26
Vandaag vieren we scrementsdag. En dat raakt de kern van ons wekelijks samenkoen. We horen met Hemelvaart dat we niet naar de hemel moeten staren, want Christus is terug bij de Vader. Maar hij heeft ons niet verweest achtergelaten want met Pinksteren hebben we de Heilige Geest als helper gekregen. Het is nu aan ons om d ei nieuwe wereld op te bouwen waar Jezus in geloofde.
Maar hoe doe je dat? Hoe geef je die bezieling van Jezus door? Gewoon door het jaar met de mogelijkheden die je hebt? In een parochie? In een gezin? Als alleenstaande ? Aan jongeren? Het is de tijd van de eindexamens voo de jeugd. En de jongelui die geslaagd zijn mogen straks natuurlijk best hun boekentas uit het raam hangen. Maar hebben we hun geleerd om te bouwen aan hun idealen, aan een mensdwaardige wereld of hebben we hen zwitserleven voorgespiegeld en gaan ze voor het grote geld? En zo kan ik natuurlijk nog heel veel vragen meer stellen, niet alleen aan de jongeren, ook aan mijzelf.
Ja, hoe houd je Gods Geestdrift, het levenstestament van Jezus door het jaar levendig en vurig? Want ook onze eigen dromen en idealen lopen vaak vast op de harde daagse realiteit. Van oudsher komen christenen daarom bijeen rond de tafel van de Heer om hem te blijven gedenken. Want we weten dat niets zo snel verwatert als geestelijke bezieling. Ze komen bijeen om te horen hoe Hij ons is voorgegaan, wat Hem heeft bezield. Dat wekelijkse samenkomen hebben we nodig om ons te voeden aan de bron, om juist als geloofsgemeenschap bezielde mensen te zijn.
Marcus 14, 22-26
Want de kracht van ons geloof is immers gelegen in de gemeenschap die we samen vormen. Ik denk dat dat de kern van Sacramentsdag is dat we elkaar nodig hebben, zo verschillend als we zijn om elkaar te voeden en te inspireren. In de geloofstraditie van onze kerk zijn we samen het lichaam van Christus en dat is wat we vieren bij ons samenkomen op zondag. We mogen weten dat de geestkracht van de Heer in ons midden is door Hem te blijven gedenken.
Sacramentsdag staat met Drievuldigheidsdag aan het begin van de zondagen door het jaar. Eigenlijk zou bij ons samenkomen in de weken na Pinksteren telkens op de agenda moeten staan: en wat gaan we de komende week doen? Wat zijn onze programma en agendapunten, als geloofsgemeenschap, maar ook persoonlijk? Niet om elkaar de maat te nemen, Maar om elkaar te inspireren. Natuurlijk zijn onze handen te kort om alle wereldproblemen op te losse. Maar we kunnen wel zaad en zuurdesem zijn in een wereld van onze dagen.
Sacramentsdag, Hij is ons voorgegaan, Hem moeten we blijven gedenken zoals Hij heeft gevraagd. Want alleen dan kan zijn Geest ons bezielen al die weken door het jaar die nu voor ons liggen.
Amen.
Schilder: Juan de Juanes (ca. 1510, 1579)
Techniek: Olieverf op bord
Afmetingen: 116 x 191 cm
Datum: rond 1562
Te bewonderen in: Museo del Prado, Madrid
Dit werk was een opdracht voor het hoogaltaar van de kerk van San Esteban Valencia. Het is een van de verschillende versies van het Avondmaal van deze schilder.
De kelk welke is afgebeeld in het schilderij is geïdentificeerd als de kelk van de kathedraal van Valencia, momenteel bewaard in de kathedraal Diocesaanmuseum Valencia, beschouwd als de Heilige Graal.
De kruik verwijst o.a. naar de man die in de stad gevonden zou worden door de leerlingen. De schaal en samen met de kruik naar de voetwassing door Jezus als voorbereiding van het laatste avondmaal.
Het verbond
Mozes kwam terug en stelde het volk in kennis van alle woorden en bepalingen van de Heer. Eenstemmig betuigde het volk: ‘Alle woorden die de Heer tot ons gesproken heeft, zullen wij onderhouden.’ Daarop stelde Mozes alle woorden van de Heer op schrift*. De volgende ochtend bouwde hij aan de voet van de berg een altaar en stelde twaalf wijstenen op, naar de twaalf stammen van Israël. Toen gaf hij jonge Israëlieten de opdracht om stieren op te dragen als brand- en slachtoffers voor de Heer. Mozes nam de helft van het bloed en deed dat in schalen, terwijl hij de andere helft uitgoot over het altaar. Toen nam hij het Verbondsboek en las dit voor aan het volk. En zij verzekerden: ‘Alles wat de Heer zegt, zullen wij doen en ter harte nemen.’ Vervolgens nam Mozes het bloed, sprenkelde dat over het volk en sprak: ‘Dit is het bloed van het verbond dat de Heer, op grond van al deze woorden, met u sluit.’
Voorbereiding van het paasmaal
Op de eerste dag van het feest van de ongedesemde broden, wanneer men het paaslam slachtte, zeiden zijn leerlingen tegen Hem: ‘Waar wilt U dat wij voorbereidingen gaan treffen voor het paasmaal?’ Daarop stuurde Hij twee van zijn leerlingen eropuit met de opdracht: ‘Ga naar de stad. Daar zal jullie iemand tegemoet komen die een kruik water draagt. Volg hem, en zeg waar hij binnengaat tegen de heer des huizes: “De meester laat vragen: Waar is de kamer waar Ik met mijn leerlingen het paasmaal kan houden? ”? Hij zal jullie een ruime bovenzaal wijzen, die ingericht is en op orde gebracht. Maak het daar voor ons klaar.’ De leerlingen gingen weg en kwamen in de stad. Ze troffen het aan zoals Hij hun gezegd had, en ze maakten het paasmaal klaar.
Laatste avondmaal
Tijdens de maaltijd nam Hij een brood, sprak de zegenbede uit, brak het brood, gaf het hun en zei: ‘Neem het, dit is mijn lichaam.’ Ook nam Hij een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun die beker; ze dronken er allen uit. En Hij zei hun: ‘Dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten. Ik verzeker jullie, Ik zal niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot de dag waarop Ik de nieuwe oogst zal drinken in het koninkrijk van God.’ Na het zingen van de psalmen gingen ze de stad uit, naar de Olijfberg.
Diakenwijding van Berend van de Berg
De Digidulfke uitgave november 2024 is uit
Veranderingen in het team van pastores
BUSREIS BEDEVAART KEVELAER 22 AUGUSTUS 2024
Eervolle penning voor Theamarie Geilleit en Jeanne van Hal