27ste zondag door het jaar, C
Eerste lezing: Habakuk 1, 2-3. 2, 2-4
Evangelie: Lucas 17, 5-10
Geef ons meer geloof. Dat is in onze geseculariseerde wereld een grote vraag. Kunnen we nog wel geloven dat God zich bekommert om ons en om onze wereld. Kunnen we nog wel geloven dat God zich bekommert om mij, om mijn gezondheid, mijn vragen, mijn angsten, mijn lief en leed? Terwijl we er steeds meer van uitgaan dat het niet God is die gaat over ziekte en gezondheid en ons daarmee zo nodig straft of beloont. Hij gaat niet over oorlog en vrede, de zorg voor het milieu. We beseffen steeds meer dat dit valt onder de verantwoordelijkheid van de mens. Maar…wat betekent geloven in God dan nog? Voor veel gelovigen is dat een worsteling.
Maar misschien zou ons geloof in God toch onze blikrichting kunnen bepalen, of bijstellen zoals ook de profeten steeds doen. Zij analyseren scherp wat er in de samenleving gebeurt. Zij leggen de vinger op de zere plek en laten zien wat die verantwoordelijkheid voor ons dan betekent.
Ik denk ook, dat je als gelovige Gods visioen van een nieuwe wereld overeind moet houden ook al zie je dat de krantenkoppen alleen maar over brandhaarden spreken. En…. je moet daarbij geduld hebben zegt het evangelie.
Lucas 17, 5-10
Wanneer de leerlingen in de evangelielezing vragen om meer geloof, dan beluister ik daarin, dat ook zij worstelen met alles wat zij om zich heen zien gebeuren. Natuurlijk zouden Jezus’ leerlingen niets liever doen dan geloven dat het kan wat hij voor zich ziet: zo’n visioen van een nieuwe wereld, waarin blinden zien en lammen lopen, waarin niet langer het recht van de sterkste geldt, zo’n wereld, waarin de rijke met de arme deelt en de vreemdeling broeder of zuster is geworden. Maar de feiten spreken een andere taal. De leerlingen, zo beluister ik, worstelen daarmee.
Worstelen met je geloof, leven tussen geloof en ongeloof betekent ten diepste – wanneer ik het evangelie goed begrijp - dat men God de ruimte moet geven bij leven en bij sterven, bij ziekte en bij gezondheid, bij oorlog en vrede. En God de ruimte geven betekent vooral: je hebt geen recht op een voorspoedig leven omdat je doet wat God van je vraagt, omdat je een trouwe dienaar bent die doet wat je moet doen. Maar je moet aanvaarden wat het leven te bieden heeft en tegelijk beseffen dat je het leven niet kunt dwingen.
Heer, geef ons geloof. Ja, want wat is een wereld zonder geloof? Een wereld zonder dromen? Een wereld ook zonder profeten.
Worstelen tussen geloof en ongeloof: dat kan heel zuiverend werken. Het plaatst je telkens met twee benen op de grond, wijst je op je eigen verantwoordelijkheid en het geeft je tegelijk dat vermoeden en het vertrouwen dat ook de dag van morgen veilig is in Gods hand. Is dat een droom? Een visioen? Zeker. Maar ik noem dat ook geloof en daar mag je mee worstelen.
Amen
Eerste klacht
Hoelang moet ik nog ‘Geweld!’ tegen U schreeuwen, terwijl U maar geen uitkomst brengt? Waarom laat U mij onrecht zien en ziet U die ellende maar aan? Waarom sta ik tegenover geweld en onderdrukking, waarom is er ruzie en moet men lijden onder conflicten?
Tweede antwoord
De Heer antwoordde: ‘Schrijf het visioen op, zet het duidelijk op schrift, zodat men het vlot kan lezen. Want het visioen, al wacht het zijn toegewezen tijd nog af, smacht naar zijn vervulling: het vertelt geen leugen. Al blijft het uit, geef het wachten niet op, want komen doet het beslist en het komt niet te laat. Wie in zijn hart niet deugt, kwijnt weg, maar de rechtvaardige blijft leven door zijn geloof.
Lessen voor de leerlingen
De apostelen zeiden tegen de Heer: ‘Versterk ons vertrouwen.’ De Heer zei: ‘Al heb je maar een vertrouwen als een mosterdzaadje, als je tegen die moerbeiboom daar zegt: “Kom met wortel en al uit de grond en verplant je naar zee”?, dan zou hij je gehoorzamen. Stel, iemand van jullie heeft een slaaf die ploegt of het vee hoedt. Zal hij hem, als hij thuiskomt van het land, zeggen: “Kom meteen aan tafel”?? Nee, hij zal hem veeleer zeggen: “Maak het eten voor mij klaar, omgord je en bedien me, en als ik klaar ben met eten en drinken, dan kun jij gaan eten en drinken.”? Hij bedankt de slaaf toch niet omdat hij heeft gedaan wat hem werd opgedragen? Zo moeten ook jullie zeggen, als je alles hebt gedaan wat je werd opgedragen: “Wij zijn maar slaven; we hebben gedaan wat we moesten doen.”? ’
Goede Doelen Week / Vastenactie
De Digidulfke uitgave april 2024 is uit
Kerstboodschap 2023 Mgr. Gerard de Korte
Kerstverhaal: Teken aan de hemel
Benoeming nieuwe pastoor-deken Felie Spooren
Facebook
Twitter