2de zondag van Pasen A
Eerste lezing: Handelingen van de apostelen 2, 14. 42-47
Evangelie: Johannes 20, 19-31
Het verhaal van Johannes is niet alleen een verhaal van bijna 2000 jaar geleden, het verhaalt tegelijk onze situatie. Ook wij blijven thuis, een ruimte omgeven door muren. De deuren zijn niet op slot, maar wel dicht; dag en nacht.
Het evangelieverhaal lijkt veel op ons levensverhaal nu. De eerste leerlingen hadden zich uit vrees voor de Joden zichzelf opgesloten. Ook wij sluiten uit vrees onze deuren en vensters. Deels omdat onze premier dit van ons vraagt, deels omdat wij er zelf toe hebben besloten. Hoe het ook zij, het is uit echte vrees…! Vrees om ook ziek te worden, vrees om een ander te besmetten.
Vandaag kunnen we meer dan anders, meevoelen met Thomas die Jezus wil aanraken. Door alle beperkende maatregelen zijn ook wij niet instaat om mensen die wij liefhebben aan te raken, vasthouden, te knuffelen. Wij moeten het doen met de ervaring van Thomas.
In deze ervaring blijft het belangrijk dat ook wij geloven en erop vertrouwen dat Jezus en onze geliefden in ons midden zijn, ook al zien we ze niet. Al zien we Jezus en onze kinderen en kleinkinderen niet lichamelijk, we zien hen zoals Jezus hoopt dat wij Hem en hen zien: met de ogen van het geloof en van het hart. Want die ogen kijken verder en scherper, zien meer dan met onze lichamelijke ogen te zien is. Zij zeggen ons dat Jezus aanwezig is, dat mijn kinderen mij niet vergeten en er voor mij zijn.
Jezus blaast over de leerlingen, zoals in het scheppingsverhaal God de mens adem inblaast en levend maakt. Hij wenst zijn leerlingen en ons vrede toe. Het doel van het menselijk leven: te bestaan in vrede met God, met mensen en met onszelf.
Het is niet eenvoudig om toen - in de tijd van de eerste leerlingen - en nu in vrede te leven. De muren komen op je af, de toekomst is onzeker. Zal ik ziek worden, hoe lang gaat dit alles duren, zal ik het vol kunnen houden? Kan ik vanuit mijn persoonlijke vrees diep in mijzelf vrede vinden?
Kunnen leven in een echte vrede is ten diepste vertrouwen dat uiteindelijk alles goed komt. Dat lijkt een beetje armoedig: vertrouwen. Maar de eerste lezing laat zien wat het resultaat is van vertrouwen. De leerlingen waren zelf ook deze weg gegaan: van vrees naar vrede. En deze innerlijke vrede zorgde er voor dat zij in trouw bijeen bleven en alles gemeenschappelijk hadden. Ze verkochten hun bezittingen, have en goed, en deelden alles onder elkaar, allen naar ieders behoeften.
Om over na te denken. We weten niet wanneer de coronamaatregelen worden opgeheven, we weten ook niet hoe onze maatschappij er dan gaat uitzien. Wat wij wel mogen weten is: Wie de geest ontvangt, probeert op een andere manier te leven. Die gaat van vrees naar vrede. Die gaat van ik naar wij. Dan zijn er geen gesloten deuren en vensters meer, dan is er geen vrees of angst. Dan trekken wij naar buiten zoals Jezus zijn leerlingen zond, om elkaar, anderen en onszelf een woord van bevrijding mee te geven en de schepping te herscheppen.
Amen.
Door: Francesco de' Rossi (1510-1563)
Afmetingen (HxB): 275 x 234 cm
Techniek: Olie op paneel overgebracht naar doek
Datum: 1543 - 1547
Te bezichtigen in: Kamer 8, Louvre Museum, Paris, Frankrijk
De eerste christenen legden zich ernstig toe op de leer der apostelen, bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven en ijverig in het breken van het brood en in het gebed. Ontzag beving eenieder, want door de apostelen werden vele wonderbare tekenen verricht. Allen die het geloof hadden aangenomen, waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk; ze waren gewoon hun bezittingen en goederen te verkopen en die onder allen te verdelen naar ieders behoefte. Dagelijks bezochten ze trouw en eensgezind de tempel, braken het brood in een of ander huis, genoten samen hun voedsel in blijdschap en eenvoud van het hart, loofden God en stonden bij het hele volk in de gunst. En elke dag bracht de Heer er meer bijeen, die gered zouden worden.
Jezus verschijnt aan de apostelen
In de avond van die eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.”? Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.”? Na deze woorden blies Hij over hen en zei: “Ontvang de heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.”? Tomas, een van de twaalf, ook Didymus genaamd, was echter niet bij hen, toen Jezus kwam. De andere leerlingen vertelden hem: “Wij hebben de Heer gezien.”? Maar hij antwoordde: “Als ik niet in zijn handen het teken van de nagelen zie en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan steken en mijn hand in zijn zijde leggen, zal ik het niet geloven.”? Acht dagen later waren zijn leerlingen weer in het huis bijeen, en nu was Tomas er bij. Hoewel de deuren gesloten waren, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.”? Vervolgens zei Hij tot Tomas: “Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde, en wees niet langer ongelovig, maar gelovig.”? Toen riep Tomas uit: “Mijn Heer en mijn God!”? Toen zei Jezus tot hem: “Omdat ge Mij gezien hebt, gelooft ge? Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben.”? Nog vele andere tekenen heeft Jezus gedaan in het bijzijn van zijn leerlingen, welke niet in dit boek zijn opgetekend, maar deze hier zijn opgetekend, opdat gij moogt geloven, dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt bezitten in zijn Naam.
Diakenwijding van Berend van de Berg
De Digidulfke uitgave november 2024 is uit
Veranderingen in het team van pastores
BUSREIS BEDEVAART KEVELAER 22 AUGUSTUS 2024
Eervolle penning voor Theamarie Geilleit en Jeanne van Hal