Palmzondag 2024, B
Eerste lezing: Jesaja 50, 4-7
Evangelie: Marcus: 11, 1-10
Beste medechristenen, vandaag begint de Goede Week. Of de Lijdensweek. Het is een Goede en Heilige week omdat de Heer in het centrum staat. En het is een week van passie omdat wij zijn lijden overwegen.
Paulus schreef in de Filippenzen
brief “Hij heeft zich vernederd, Hij werd gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan een kruis” (Fil 2:8). Hoe zouden wij onverschillig kunnen blijven tegenover wat we zullen zien en horen? Het lijden van Jezus is evenmin als de zwakheid en de pijn van mensen, geen spektakel of om afstandelijk te bekijken.
Jezus' lijden is een passie uit liefde. Jezus veranderd ons niet met een wet, maar door meer te beminnen en het lijden is van alle tijden, het lijden is van iedereen van ons in alle verschillende vormen.
We hebben dat van de week nog meegemaakt met prinses Kate in Engeland die aanvankelijk een beetje met grapjes benaderd werd en nu met heel veel mededogen als het ware door de communicatiemiddelen die zo ontzettend verspreid zijn als het ware een collectieve communicatie op gang brengt, maar ook solidariteit. Net zoals Jezus doet met zijn manier van het kruis kiezen.
Solidair zijn door te zeggen dat je verbonden bent met alle andere mensen die op die manier ziek zijn.
Marcus 11, 1-10
Jezus komt inderdaad Jeruzalem binnen als koning. Mensen lijken het aan te voelen en ze spreiden hun mantels uit. Ze willen hem helemaal hun koning maken. Maar Jezus maakt in diezelfde week nog mee dat ze vandaag “hosanna”, dat betekent eigenlijk “help,” roepen en morgen “kruisig Hem”. Het volk laat hem helemaal los. In slechts zes dagen na die triomftocht verandert het gelaat van Jezus in de gekruisigde. Het is de paradox van Palmzondag die ons tegelijkertijd met de triomf het lijden van Jezus aankondigt.
De intrede van Jezus in de heilige stad Jeruzalem is weliswaar die van een koning, maar de enige kroon die die koning ooit zal dragen is een doornenkroon.
De Olijftakken die vandaag het teken van feest zijn, zullen hem in de tuin, vanGetsemane, waar hij zich daarna in terugtrekt, bloed en tranen laten zweten.
Palmpasen 2024
Nu is Hij helemaal solidair met iedereen van ons. Hij kent het lijden en Hij kiest het ook. Hij durft het aan te gaan, er doorheen te gaan in een heel diep intens vertrouwen. Jezus vlucht niet, Hij neemt zijn kruis op, bereikt er Golgotha
mee, waar hij wordt gekruisigd. Die dood die in de ogen van de meeste mensen vernederend lijkt is in feite een overwinning. Het is de logische afsluiting van zijn leven. Alleen God kan op die manier leven en sterven. Dat wil zeggen zichzelf vergeten om zichzelf volledig aan de ander te geven.
Een heidense soldaat merkt dan ook op in het evangelie van Marcus toen de centurio die recht tegenover hem stond hem zo Zijn laatste adem zag uitblazen, zei hij: “Waarlijk deze mens was een Zoon van God” (Mc 15:39) . Laten wij daarom die solidariteit waarderen, beleven en aannemen. Dat we in ons eigen lijden kunnen zien en ervaren dat Hij, Jezus, met ons is.
Ik wens u allen een goede week toe.
Amen
fresco: ca. 1320
door: Pietro Lorenzetti (Siena, Italië) ca. 1280 - 1348
Te bewonderen in de Basiliek van San Francesco d'Assisi, Assisi
Gezeten op een ezel wordt Jezus in Jeruzalem onthaald. Een man spreidt zijn mantel voor hem op de weg, een teken van respect. Onder de burgers van de stad zijn ook enkele Schriftgeleerden te zien, makkelijk herkenbaar aan de pen met ganzenveer.
De gebouwen op de achtergrond zijn beroemde gebouwen uit Siena, zoals een campanile, baptisterium en het stadhuis.
Een belijdenis van vertrouwen
God, de Heer, gaf mij een vaardige tong, waarmee ik de moedeloze kan opbeuren. Elke ochtend wekt hij mijn oor, zodat het toegerust is om aandachtig te horen. God, de Heer, heeft mijn oren geopend en ik heb geen verzet geboden, ik ben niet teruggedeinsd Ik heb mijn rug blootgesteld aan mijn folteraars, wie mij de baard uittrokken, bood ik mijn wangen aan. Ik heb mijn gezicht niet verborgen toen ze mij beschimpten en bespuwden. God, de Heer, zal mij helpen, daarom word ik niet gekwetst en is mijn gezicht zo onbewogen als een rots, want ik weet dat ik niet beschaamd zal staan.
De intocht in Jeruzalem
Toen zij Jeruzalem naderden in de richting van Betfage en Betanië op de Olijfberg, zond Hij twee van zijn leerlingen uit met de opdracht: “Ga naar het dorp daar voor u, en bij uw binnenkomst is het eerste dat ge zult vinden een veulen dat vastgebonden staat en waarop nog nooit iemand gezeten heeft; maakt dat los en brengt het hier. En als iemand u de aanmerking maakt: Wat doet ge daar? antwoordt dan: De Heer heeft het nodig, maar Hij stuurt het spoedig weer hier terug.” Zij gingen weg en vonden een veulen vastgebonden aan een deur, buiten op straat. Ze maakten het los, maar sommige mensen die daar in de buurt stonden riepen hun toe: “Wat doet ge daar, om zo maar dat veulen los te maken?” Ze antwoordden zoals Jezus hun had gezegd en de mensen lieten hen ongemoeid. Ze brachten het veulen bij Jezus, legden er hun mantels overheen en Hij ging erop zitten. Velen spreidden hun mantels op de weg uit, anderen groene takken die ze in het veld gekapt hadden. De mensen die Hem omstuwden, jubelden: “Hosanna; Gezegend de Komende in de naam des Heren; Geprezen het komende koninkrijk van onze vader David! Hosanna in den hoge!”.
Goede Doelen Week / Vastenactie
De Digidulfke uitgave april 2024 is uit
Kerstboodschap 2023 Mgr. Gerard de Korte
Kerstverhaal: Teken aan de hemel
Benoeming nieuwe pastoor-deken Felie Spooren
Facebook
Twitter